Na mezelf jarenlang onthaard te hebben met een scheermes, moest mijn schaamhaar er nu toch echt aan geloven. Ik ging iets nieuws proberen. Een Brazilian wax welteverstaan. Niet dat mijn lief klaagt over de sporadische stoppeltjes down there, maar gewoon omdat ik dat gedoe zat was. Rats, rats, alles eraf en daarna hoef je er wekenlang niet naar om te kijken. Heerlijk toch?
Hoewel ik mijn scheerritueeltjes nooit heel vervelend heb gevonden (lees: lekker onder de warme straal, beetje scheren hier en daar, insmeren met een lekker crèmetje of olie en dan het liefst tussen de lakens van een fris verschoond bedje glijden), stoorde ik me altijd wél intens aan de jeuk, de rode bultjes en de stoppels die na 1 dag meestal alweer tevoorschijn kwamen. En ook niet onbelangrijk: die scheermesjes zijn belachelijk duur!
Horrorverhalen
Na wat rondvragen bleek dat bijna iedereen wel ervaring had met deze ontharingsmethode voor de intieme delen. Maar naast de verhalen over wekenlang zachte, poezelige vulva's hoorde ik helaas ook een aantal horrorverhalen over verbrande stukjes schaamlip, blaren en zelfs opgelopen SOA's van een Brazilian wax… Oei, durfde ik dit wel aan?
Ja hoor, daar ging ik dan, op weg naar mijn eerste keer Brazilian wax. Met trillende benen en zweterige handjes liep ik de waxsalon binnen. Ik werd geholpen door een vrolijke vrouw die (gelukkig) al drie jaar in de waxing buissiness zat. Voor ik het wist kreeg ik de opdracht dat ik me van onderen helemaal moest uitkleden. Maar na deze heftige binnenkomer stelde ze me gelukkig gerust met de woorden: "Maak je niet druk, I have seen it all!". Van jong tot oud, van strak tot rimpelig, ze keek er niet meer van op. Oké, dan kon mijn vajayjay er ook nog wel bij.
De eerste keer
Eenmaal op tafel moest ik mijn benen in standje 'kikker' leggen. Lekker wijd dus, en je voeten tegen elkaar. Zo worden er geen haartjes overgeslagen en kan ze overal (echt overal) bij. Dus daar lag ik dan, nakend en behaard... Gelukkig deed de waxdame ook nu weer flink haar best om me zo relaxed mogelijk te laten voelen. Terwijl ze vakkundig in de weer was met de wax, knoopte ze preciés op het juiste moment een praatje aan zodat ik niet bezig was met de strips die om de beurt met één ruk verwijderd werden. En dat werkte, echt!
Nadat ze klaar was met de voorkant was het tijd voor de achterkant. Ik moest me op mijn buik draaien en daarna mijn billen spreiden. Ja, je leest het goed! Dus je ligt op je buik, met je benen wijd, om vervolgens je billen uit elkaar te houden. Best wel heftig, maar goed, ik was inmiddels al aardig over mijn schaamte heen, dus dit kon er ook nog wel bij. Verrassend genoeg deed het harsen van mijn bips véél minder pijn en was ze na drie minuutjes klaar! Yes, ik had het gehad! Met een super smooth gevoel van onderen en een opgeluchte zucht verliet ik even later de waxsalon.
Conclusie
Inmiddels is het twee weken later en ik ben nog steeds blij dat ik het heb gedaan! Ik kan helaas niet ontkennen dat het pijn deed, want dat deed het. En veel ook! Maar toch is het na de behandeling heerlijk om weer fris en fruitig buiten te staan, klaar om er de komende weken niets, nada, noppes aan te hoeven doen.
Ik heb wel al een klein vachtje gesignaleerd, maar het schijnt normaal te zijn dat haartjes na de eerste drie waxbeurten wat sneller terugkomen. Het enige nadeel? Je moet het elke keer weer laten groeien, voor een volgende afspraak. Het scheren van je schaamhaar, maakt de waxbehandeling namelijk moeilijker of zelfs onmogelijk. De haartjes moeten ongeveer 1,5 centimeter lang zijn voor je afspraak. Niet heel charmant, maar toch nog beter dan elke dag scheren, vind ik!
En die zenuwen? Die waren achteraf nergens voor nodig!
