Het thema 'uit je comfortzone' voor vandaag is zeker niet uit de lucht komen vallen. Ik moet niet alleen overdag knallen door klussen aan te pakken waar ik tegenop zie, ook vannacht moet ik doorwerken. Helaas niet aan mooie dromen of een goede nachtrust, maar aan afwerken van een to-do-lijst met taken die ik al veel te lang uitstel.
Nu heb ik vaak genoeg een nachtje doorgehaald - niet alleen na uit de hand gelopen feestjes, ook voor het afronden van studieopdrachten ben ik regelmatig een nacht opgebleven (deadlinejunkie, ik beken). Dat ik 's nachts hard kan werken weet ik dus wel, maar lukt dat ook als ik al sinds 5 uur wakker ben? En hoe erg ga ik de nachtelijke borrel missen, die me op lastige momenten een kickstart kan geven?
Nog lang voordat de helse nacht zich aandient, komt de zon in alle vroegte op boven Amsterdam. Het doei zeggen tegen mijn bed kost extra veel moeite als ik bedenk hoeveel uur het nog duurt voordat ik er weer in mag duiken. Gelukkig zijn mijn hersenen nog niet wakker genoeg voor die dramatische rekensom.
Ik zet mezelf weer in de sportmodus en besluit om niet een compleet rondje te gaan hardlopen, maar om een stop te maken bij de buitengym in het park waar ik gisteren langsliep. Er is nog niemand op de been, dus ik kan me ongegeneerd uitleven. Wel zo prettig als die pull-ups toch veel meer kracht blijken te kosten dan je dacht..
Ook wat betreft mijn ontbijt leef ik me ongegeneerd uit, want dit is nog maar de helft. Na mijn geïmproviseerde bootcamp heb ik zo veel trek dat ik na een flinke bak kwark, ook nog twee bammetjes met pindakaas naar binnen werk. Je moet van Bertrand de tijd nemen voor je ontbijt, dus dan doet we dat maar hè. Regels zijn regels.
Het is vandaag aan alle kanten een helse en oncomfortabele dag, want ook het vervoer naar het werk moet ik aanpassen. De auto en trein moet ik zoveel mogelijk vermijden, dus het ritje met de tram hoor ik vandaag ook te skippen. Nu is het een heerlijk zonnige ochtend, dus dat half uurtje lopen is zeker geen straf. Doordat ik mezelf dwing om tijdens het lopen niet op mijn telefoon te kijken, heb ik veel meer oog voor mooie dingen langs de route. Ik waan me instant een deelnemer aan de Vierdaagse door alle gladiolen.
#nofilter #oketochwel
Eenmaal op het werk sprint ik de suiker nog steeds voorbij na het halen van de koffie. Vind ik zonder al lekkerder? Nee. Maar als ik bedenk hoeveel klontjes ik al bespaard heb, geeft me dat wel een goed gevoel.
De dag begint met een aantal herstarts en ronddraaiende strandballen. Maar we blijven - zoals ons is opgedragen - de hele tijd positief. Dat bewijst deze duim wel.
En anders deze duim wel. Als alles weer werkt, plug de muziek weer in voor de extra focus en probeer wederom de praatjes met collega's tot een minimum te beperken. Dat lukt vandaag medium goed.
Ik geef mezelf een schouderklopje als ik mijn lunch wederom niet achter mijn bureau, maar buiten opeet. Vandaag geen salade, maar een broodje met avocado. Eigenhandig geprakt, zoals te zien is aan de afdruk van de vork.
Ik besluit nog een klein rondje te lopen onder het mom van kwalitatieve rust, want de dag gaat nog lang genoeg duren. *huil*
Gelukkig word ik vandaag op kantoor niet zo bedolven onder de verleidingen als gisteren, maar de warmte zorgt er wel voor dat mijn ogen steeds zwaarder worden. Ik hoef nog maar een uurtje of 30, dus ik ben blij dat de grote ramen van ons office with a view open kunnen voor een extra lading verse zuurstof.
Na het avondeten (een bietensalade met quinoa en broccoli, weer afschuwelijk gezond) stap ik op de fiets om van Amsterdam naar Hilversum te verkassen. Ik heb in de hoofdstad bij mijn zus gelogeerd, maar wil voor de helse nacht liever thuis zijn. Aangezien de trein vandaag verboden t(er)rein - joe - is, haal ik mijn racefiets van stal. Hier leun ik heel nonchalant tegen een paaltje van een verkeerslicht, dat voelt nog net zo cool als de eerste keer dat ik op een wielrenfiets stapte.
Achteraf gezien ben ik heel blij dat Bertrand me op de fiets gedwongen heeft, want het is een prachtige avond voor een ritje. De shuffle schotelt I Remember van Deadmau5 en Kaskade voor en ik voel me een partijtje gelukkig! Het blijkt ook een goede zet om 's avonds nog te sporten, want na een douche voel ik me helemaal fris om een nacht te gaan knallen.
Dat frisse gevoel duurt welgeteld een uur. Het is twaalf uur geweest, happy friday! Maar dan niet echt. Ik zit al een tijdje te tikken en ik voel me opeens onwijs moe. Ik zet mijn bril op waar ik helemaal niks aan heb voor het lezen van dichtbij, maar dat doe ik wel vaker als ik moe word. Alsof ik een fris paar ogen opzet - een belachelijke mindfuck. Ik wil iets anders gaan doen dan achter een scherm hangen, maar durf het niet aan om mijn opruimwoede los te laten en alle kastjes op te ruimen. In de slaapkamer ligt namelijk iemand die zijn nachtrust heel hard nodig heeft, dus het opruimen stel ik maar uit tot morgen. Niet doorvertellen, want uitstellen is vandaag eigenlijk verboden.
Dan maar wat oogstrelende research doen voor morgen. Wordt vervolgd.
Ik wil ZO GRAAG dat blikje opentrekken voor een fris cafeïneshot, maar ik weet me te beheersen. Liters thee drink ik weg terwijl de tijd best snel voorbijschiet. Scherp ben ik alleen echt niet meer - het tikken gaat veel langzamer en het nadenken over logische zinnen en goede spelling doet bijna pijn. I need a break, die vind ik in..
Kattenfilmpjes. What else?
Het staat er echt: 5:00. MADE IT! De helse nacht zit erop. Je hebt geen idee hoe graag ik nu mijn bed in wil duiken, want ik ben nog gaarder dan een doorbakken kanarie. Dat is alleen geen optie, want meteen knallen we de volgende dag in.. Hallo vrijdag!
Check morgen hoe de vrijdag na een nachtje doorhalen is verlopen in het volgende fotoverslag!
