"Instagram is een enorme steun tijdens kanker"

Vaak hoor ik veel negatieve geluiden over social media. We zouden ons er te veel door laten beïnvloeden, we zouden erdoor op het verkeerde been worden gezet en alles zou nep zijn. Daar zit misschien een kern van waarheid in. Maar in mijn proces zie ik het als een enorme steun, als een verrijking. Juist de hele ‘fit world’ op Instagram is zo enorm respectvol en lief en hoe gek het ook klinkt, soms heb ik hier nog meer steun aan dan aan bijvoorbeeld een gesprek bij een psycholoog.

Een blog gestart

Toen ik net ziek was kreeg ik heel veel lieve berichtjes en kaartjes van mijn omgeving. Om op alles en iedereen te reageren had ik voor mijn gevoel uren nodig. Dat werkte niet heel goed als je je zo doodziek voelt. Dat moest anders. Ik startte een blog waar ik elke week een update gaf. Ook op mijn instagram begon ik in plaats van foto’s vanuit de gym, foto’s vanuit het ziekenhuis te plaatsen en al snel groeide dit uit tot iets groters.

Inspiratiebron

Dagelijks ontvang ik berichtjes van meisjes die me bewonderen, respecteren, waarvoor ik een inspiratiebron ben. En dagelijks sta ik hiervan te kijken. Een inspiratiebron? Ik? Maar ik vertel alleen maar hoe ik me voel en wat mijn ziekte met me doet... Dat is dus blijkbaar toch best bijzonder, open zijn over zoiets heftigs als kanker? Ik vind het dan ook erg goed om te zien dat er steeds meer mensen zijn die open durven te zijn over hun ziekte of probleem op social media. Het is geen schande om je open te stellen, jij mag er zijn met jouw shit. YOU GO GIRL!

View full post on Instagram

Steun

Ik haal enorm veel steun uit alle lieve berichtjes, als ik er even doorheen zit scroll ik door al deze berichtjes en reacties en weet ik weer waarom ik mijn ziekteproces ben gaan delen. Ik heb zoveel lieve lotgenootjes ontmoet, en ik vind het zo tof om anderen te kunnen helpen. Als ik weer iets beter ben zou ik heel graag iets willen gaan doen met hetgeen dat ik inmiddels heb opgebouwd. Wat dat precies moet worden weet ik niet, wel weet ik dat ik graag anderen wil helpen in hun ziekteproces, juist omdat ik het zelf echt heb meegemaakt weet ik wat fijn is, waar behoefte aan is en waar vooral niet.

Jij bent toch..?

Wat ik heel gek vind is dat ik tegenwoordig wekelijks word aangesproken op straat en trouwens niet alleen ik maar zelfs mijn vriend ook. Meisjes die op me afstappen en vragen: ‘Jij bent toch Viora van Instagram? Ik heb zoveel respect voor jou!’ Ik sta dan altijd even een paar seconde met mijn mond vol tanden te blozen en voel me dan ineens verlegen. Mijn vriendinnen grappen dan vaak; we zijn weer met onze BN’er op stap, maar het blijft zo onwerkelijk dat ik blijkbaar ZOVEEL indruk op jullie maak dat jullie de noodzaak voelen om mij hierover aan te spreken.

Eerlijk is eerlijk ik vind dit altijd een beetje ongemakkelijk maar wel zo lief van jullie! Mijn vader noemde dit laatst grappend ‘de keerzijde van social media’ maar nu ik er langer over na denk vind ik er niets negatiefs aan. Ik moet er gewoon aan wennen dat zal het zijn. Toch denk ik altijd weer; ik deel gewoon mijn ziekteproces, niets meer niets minder, is dat nou zo speciaal? Blijkbaar mag ik mezelf net iets vaker een schouderklopje geven en dat leer ik dan weer van jullie :). Velen van jullie zijn ook bloed- en stamceldonor geworden doordat ik daar soms een oproep voor doe. Toch zijn er nog veel meer mensen nodig, hoe dat allemaal in elkaar zit zal ik jullie volgende week vertellen!

View full post on Instagram