Ik las ‘ergens’ (oké eerlijk: op Women’s Health natuurlijk, want ja, ik ben best wel een beetje (boel!) fan van ons platform) dat koud (af)douchen heel veel voordelen met zich meebrengt. Denk aan: een enorme lading aan dopamine die vrijkomt (dopamine, daar word je blij van, dus toen was ik eigenlijk al om) en activeert je bruine vet, wat er onder andere voor zou zorgen dat je het warmer krijgt en wit vet helpt afbreken en nog meer van zulke claims die als muziek klonken. Ondanks dat ik zowat allergisch ben voor kou en het altijd liever te warm heb, ging ik er toch voor. Ik ging dat koude douchen wel even nailen.
Mocht je nou denken 'bruin vet, dit klinkt interessant, hier moet ik meer van weten' check dan vooral pagina 32 van het Women's Health Magazine dat nu in de winkel ligt (of lees het artikel hier). Daar vind je namelijk een dikke vette dosis aan informatie over bruin vet en vooral wat kou met een mens kan doen. Enorm interessant.
Dit is wat er gebeurde
Koud douchen nailen? Met klappertanden - in de zomer - stapte ik onder de koude douche. En ik was er nog sneller weer onderuit. Ja dag! Eerst opwarmen. Zo gezegd, zo gedaan begon ik met de douche op standje sambal. Douche een tikje kouder. Douche nog een tikje kouder. Steeds een tikje verder. Totdat ik naar adem hapte van de kou. Vanaf dat moment ging ik aftellen, 30 seconden en was ik réte trots op mezelf. Totdat “je moet niet naar adem happen, je moet de kou omarmen” mij vanuit de mond van hoofdredacteur Milou bereikte. De kou omarmen? HOE DAN?!
Take two: ik ging hetzelfde traject door van warm naar steeds een beetje kouder. ‘Omarm de kou’ galmde door mijn hoofd. Inmiddels was ik dankzij Google wat informatie rijker hoe je die kou dan zou kunnen omarmen. Door vooral op je ademhaling te letten. Dus dat probeerde ik. Ik verlegde mijn focus van de kou naar mijn ademhaling, die ik vooral vanuit mijn buik wilde laten gaan. Ik probeerde te ontspannen en de kou als warmte te voelen. Dit hielp. Bij elk tikje extra kou verkrampte ik nog wel. Maar ik kon het ook makkelijker loslaten. Die 30 seconden onder de koude douche werden een eitje. Ik schakelde over op ‘gewoon douchen’ onder de koude douche. Dat houdt in: warm beginnen, tanden poetsen, en het zeepsopgedeelte pas uitvoeren als de koude douche is ingeschakeld. Want dan wordt pas echt je hele lijf koud, in plaats van louter je koppie. Daarbij moet je er lang genoeg onder blijven staan, want je stapt nimmer met een ingezeept hoofd onder de douche vandaan. Not done.
Ging het net zo lekker, neemt de kou toe. Brrr. Ter beeldvorming: ik heb geen verwarming in de douche, maar wel enkel glas. Ik herhaal: géén verwarming, wél enkel glas. Ter betere beeldvorming: de temperatuur is te vergelijken met de buitentemperatuur. En die staat nu op standje ‘koud’. Je hoort mij niet klagen (af en toe een beetje, ik ben ook gewoon een mens van vlees en bloed, met gevoel), maar ik moet eerlijke toegeven dat ik er, des te kouder het wordt, meer moeite mee heb om de douche van z’n heerlijke warme standje richting de koude kant te zwengelen. Als een plak Pijnenburg houd ik mezelf voor ogen: ‘dopamine’ en ‘hier word je straks heel blij van’. Trots als een pauw ben ik als ik mezelf heb overtroffen en langer dan mijn voorgenomen tijd onder de koude douche doorbreng. Dat weet ik. Toch lukt het me nu niet altijd. En eigenlijk heb ik daar ook wel vrede mee. Want ik ben gewoon ik en ik houd niet zo van kou.
Maar merkte ik er ook echt wat van?
- Ik moet weer iets toegeven: je kunt mij namelijk alles wijsmaken. Daarom vind ik het werk bij Women’s Health zo fijn, gezien alle claims goed onderbouwd moeten zijn. Ik ga hier dan ook niks claimen. Ik ga gewoon zeggen wat ik merkte.
- Ik merkte namelijk dat ik oprecht vrolijker (harder zingend dan anders) onder de douche vandaan stapte. Dat mag dan tussen mijn oren kunnen zitten, maar lekker meegenomen is het wel.
- Ik merkte dat ik het heerlijk warm kreeg direct na de volle, koude laag. Dat zat niet tussen m’n oren. En logisch is het eigenlijk ook wel, want hoe kouder je zelf bent, hoe warmer de omgeving in verhouding lijkt. Zoals ik zei: niet wetenschappelijk onderbouwd, maar het klinkt best logisch toch?
- Ik voelde mezelf een winner (een tijger, een krijger, een leeuw, wrrrauwr) onder die koude straal.
- Op Lowlands vond ik het bijna jammer dat de douches dit jaar wel warm waren. Bijna dan he, want dat warme, minuscule straaltje was wel de enige manier om op te warmen. En dat was toch best een feest.
- Als laatste punt kan ik wel concluderen, ik kan het haast niet geloven, I love koud douchen. Ook al vind ik het met kouder wordend weer steeds lastiger worden, ik stap niet meer onder de douche vandaan zonder onder de koude straal gestaan te hebben. Ik ben zelfs weleens weer opnieuw onder de douche gaan staan omdat ik was vergeten koud af te douchen. En er zijn ook heus wel dagen dat die 30 seconden na 3 seconden ineens al om zijn. Niet verder vertellen.
Dus ik kan aanraden: doen! Die koude douche.
