Women's Health ambassador Victoire is personal trainer en deelt haar motivatie, de avonturen die ze meemaakt en haar leermomenten met ons in haar blogs. Deze keer: hoe haar familie reageerde op het zien van haar deelname aan een CrossFit competitie.

>> "Fitheid, in shape zijn, komt in alle vormen en maten."

'Alles wat mijn familie weet over mijn sport - CrossFit - komt voort uit mijn eindeloze gebrabbel en filmpjes met idiote capriolen die ik zo nu en dan in de familie app slinger. Aan elkaar rijmen wat het fenomeen CrossFit nou precies is, konden ze nog niet echt. Het dieptepunt? Vertellen over je deelname aan The Open en die te gekke docu over CrossFit op Netflix (The Fittest on Earth) om de volgende vraag terug te krijgen: ‘maar hoe kun je nou winnen op een crosstrainer, moet je dan de snelste zijn?’. Op. Een. Crosstrainer. Eigenlijk hadden ze dus gewoon geen idee. Om ze te laten zien wat CrossFit nou écht is, nodigde ik ze uit voor een CrossFit competitie. Mijn deelname aan de Beach Throwdown dit jaar was een mooie gelegenheid voor mijn familie om mij in actie te zien.

Verwachtingen

Ik was zo benieuwd hoe het voor ze zou zijn om mij zo te zien, vooral omdat ik niet wist of ze een idee hebben van de emotie die er in mij - en andere Crossfitters - loskomt op het moment dat je alles moet geven. Ook het communitygevoel, wat deze sport zo bijzonder maakt, kun je pas ervaren als je iedereen samen ziet komen op een event. Gaan ze denken dat ik gek ben? Lichtelijk sadistisch naar mezelf? Gaan ze zich zorgen om wat ik mezelf aandoe? Of valt het allemaal wel mee? Van te voren vroeg ik mijn moeder (hi, mam), vader, tante en mijn broertje ook nog even naar hun verwachtingen. Ohja, en ze mochten niet tóch ineens informatie gaan opzoeken over ‘mijn’ sport. Dat was de deal. Over het algemeen hadden ze niet echt een idee wat ze moesten verwachten, maar ze wisten wel dat ik een heel stel uiteenlopende challenges voor mijn kiezen zou krijgen. Dat was al een hele verbetering ten opzichte van een jaar geleden, toen ze dachten dat ik op een crosstrainer zou gaan staan.

Game day

Mijn familie kwam al vroeg richting Scheveningen (met koeltas vol snacks) en konden meteen meegenieten met een klapper van een workout: 2,5 kilometer met een brancard met daarop een zandzak van 50 kilo door het mulle zand. Een worsteling waar we iets meer dan 28 minuten over hebben gedaan. Mijn vader schonk me, zodra we de finishlijn over waren, meteen een betekenisvolle blik, waarmee hij wilde zeggen ‘vind je dit nou leuk?’. Ja pap, ik betaal hier zelfs een maandelijks abonnement voor bij mijn gym. Trots was hij wel meteen!

Mijn moeder en tante zaten lekker aan de picknick langs het parcour en veerden elke keer op als we weer met onze brancard langs kwamen om te juichen en ons aan te moedigen. Na het event reageerde ze vol trots: ‘Wanneer je een klein meisje hebt met ooit de wens een echte prinsessenjurk te dragen, val je van verbazing van je stoel wanneer zij met meer dan haar eigen lichaamsgewicht aan zandzakken een parcours loopt door rul zand. Met schaafwonden en blauwe plekken terugkomt van, wat op mij overkomt als een tokkelbaan. Op het moment dat zij, samen met haar medespeler als twee commando's een brancard met 55 kilo bagage langs de vloedlijn ploetert en als één van de weinige teams ruimschoots de finish haalt, komt bij mij trots de gedachte naar boven: ‘Dat is mijn bikkel’. Een jongedame die haar dromen najaagt en intens gelukkig wordt van wat ze doet. Chapeau voor zoveel doorzettingsvermogen, lieve schat.’

>> Omarm de squat!

Guns out

Onvermijdelijk kwam ook de lichtelijk andere interpretatie van schoonheid ter sprake wat betrefd het lijf van de fitte vrouw. Inmiddels kennen ze mijn figuur niet anders, maar zoveel sterke vrouwen lijven op het veld en in het publiek was toch wel een - positieve - eyeopener. We zijn hier echt trots op ja, en tijdens een dagje entre nous op het strand laten we onze spierballen dan ook graag zien in onze mooiste sportpakjes. Guns out, want het was top weer! Mijn broertje was er duidelijk over: ‘ik word al moe als ik naar die spieren kijk.’ En dat is ook niet zo gek, aangezien hij het Amsterdamse creatieve studentenleven leidt. Sporten hoort daar niet echt bij. Mijn vader grapte: ‘Dat m’n dochter bredere schouders zou krijgen dan mijn zoon had ik dan net weer niet zien aankomen’

De reacties

Omdat we in een late heat zaten, zag mijn familie de atleten, die voor ons aan de beurt waren, al bezig. Ze deden een workout met veel pull ups. Op dat moment waren ze, zo vertelde ze me achteraf, niet allemaal even overtuigd dat ik dit ook zou kunnen. M’n vader zag me die pull ups nog niet doen namelijk. Thanks Pap! Mijn moeder had er geld op ingezet dat ik wel eens wat zou laten zien aan die stang, maar ze vonden het maar wat intens dat 'kippen' van al die Crossfitters. Mijn vader - aannemer - bood mijn teamgenoot Niobe zelfs spontaan een baan op de bouw aan, zo sterk zag hij ze niet vaak. Mijn tante wilde morgen ook wel eens proberen met zo’n stenen bal te gooien en mijn moeder zag een oefening aan de rekstok wel zitten.

Op weg naar huis werd ik nog net niet gedragen, want ‘ik zou wel helemaal kapot zijn’. Als ik het had toegestaan hadden ze ook nog mijn glas met een rietje bij mijn mond gehouden. Vrienden van mijn moeder reden de auto helemaal tot voor de deur van het appartement, want het arme kind zou wel helemaal uitgeput zijn. Hoewel het eigenlijk nog prima met me ging, heb ik me natuurlijk lekker heb laten vertroetelen. Mijn broertje had mijn act snel genoeg in de gaten en wist snel genoeg te roepen dat ik niet zo moest overdrijven. I know broer, maar dat mag dus als je verder vet stoer bent. ;)'

Volg je Women's Health al op Facebook en Instagram?