Tatjana Almuli is 25 jaar, studente Nederlands, freelance fotograaf en je kan haar kennen van het RTL-4 programma Obese, waarin ze in tien maanden tijd 56 kilo verloor. Voor Women’s Health schrijft ze iedere week een column over haar zoektocht naar een gezonde, gebalanceerde en gelukkige levensstijl.

Blog 8 - To bikram or not to bikram?

Voor mij stond het afgelopen jaar, zoals ik al eerder schreef, in het teken van ‘nieuwe prikkels’ opzoeken, zowel op het gebied van voeding als sport. Ik merkte dat, hoewel mijn lijf eraan ‘gewend’ was geraakt, ik niet meer zo goed ging op die zware kracht- en cardiotrainingen. Ik raakte overtraind, had nauwelijks energie en mentaal was ik eigenlijk ook helemaal stuk.

Tijd voor verandering en meer rust. Ik begon met lange wandelingen en fietstochten maken in het bos en volgde meerdere yogasessies online.

Maar er was nog iets anders op het gebied van sport dat ik al een langere tijd als ‘nieuwe prikkel’ wilde uitproberen, namelijk: Bikram Yoga. Ook wel ‘hot yoga’ genoemd, want je yogaat dus in de 40 graden Celsius. Probleem: ik durfde nooit naar zo’n ‘echte’ yogales.

Toen ik nog 50 kilo zwaarder was zat ik zo slecht in mijn vel dat ik überhaupt nooit iets aandurfde dat ook maar een béétje voorbij mijn eigen comfort zone ging. Toen ik tijdens ‘Obese’ overtraind raakte opperde een personal trainer dat Bikram Yoga wel eens goed zou kunnen zijn voor mij, maar nog steeds was ik als de dood dat ik niet mee zou komen tijdens zo’n bikramles omdat ik niet lenig genoeg was. En misschien nog wel de belangrijkste beweegreden om niet te gaan bikrammen: ik was vooral heel bang dat ik me, tussen al die flexibele (lees: skinny) yogi’s, in plaats van verlicht en zen alleen maar slechter over mezelf zou voelen.

Nu ik de afgelopen maanden zo bewust bezig was met die ‘nieuwe prikkels’ aangaan, en een balans vinden in mijn mentale en fysieke state of mind, begon het steeds meer te jeuken wanneer ik langs zo’n Bikram Yogaschool fietste. Het voelde bijna als verraad naar mezelf om die gevreesde vorm van yoga niet aan te gaan, alleen maar omdat ik bang was. Dus besloot ik de mantra die ik zo graag wil naleven ook eindelijk echt na te volgen: ik wil me nooit meer laten leiden door mijn angst.

Dus ik ging, ik volgde een introductieweek bij Bikram Yoga Amsterdam, de school die ‘hot yoga’ naar Amsterdam haalde en sloot daarna een heus abonnement af voor twee maanden. Ik ben nu anderhalve maand bezig en ik kan je zeggen: het is weer een les op meerdere gebieden voor mij, dat bikrammen. Zowel op fysiek als mentaal gebied gebeurt er namelijk héél veel tijdens en ook ná de bikramlessen.

Wat ik bijvoorbeeld mentaal ervaar - en vrij heftig vind om te merken, is dat ik nog vól in oude patronen kan schieten tijdens zo’n les. Die ‘vergelijkingsdrang’, waar ik eerder over schreef, steekt hier soms ook weer de kop op. De bikramlessen worden door heel verschillende mensen gevolgd; jong en oud, graatmager, atletisch maar ook zeker door vollere mannen- en vrouwen. Maar mijn focus ligt toch altijd weer op de jonge, knappe en slanke chicks. Ik kan ze nog steeds benijden en wensen dat ik er net zo uitzag als zij. Gelukkig zijn deze gedachten niet meer zo heftig aanwezig als ze ooit waren en ook niet tijdens iedere les – en wanneer ze er wèl zijn kan ik ze veel beter laten gaan.

En soms ben ik gewoon vooral heel kwaad op mezelf wanneer een houding nog niet lukt; dan ben ik blijkbaar nog te stijf of niet lenig genoeg. Docenten zeggen dat zij sommige postures ook pas na twee jaar onder de knie kregen. Dat geeft dan wel wat hoop, maar soms vind ik dat nog heel lastig te accepteren – dan gaat dat ‘loslaten’ niet zo makkelijk als ik zou willen. Wat dat betreft zit er echt een perfectionistisch strebertje in mij: ik wil alles zo snel mogelijk kunnen en goed doen.

Intern dus nogal een oefening om dicht bij mezelf te blijven en me niet te laten afleiden door anderen en hun ‘pad’.

In de hitte wordt alles nog eens versterkt heb ik het gevoel; fysiek gaan sommige dingen makkelijker omdat je spieren sneller ontspannen en soepeler zijn. Maar sommige dingen voelen juist veel zwaarder en dus intensiever.

Wat ook heel goed voor mij is – juist door die prestatiedrang en mijn perfectionistische aard- is dat een Bikram Yogales altijd bestaat uit het herhalen van dezelfde 26 oefeningen. Praktisch gezien is iedere les hetzelfde, maar mentaal en fysiek verschilt het iedere keer: je bent nooit ‘klaar’ en je houdingen zijn nooit ‘af’ of ‘perfect’. Dat brengt mij een bepaald soort rust: dat ik iedere keer weer verder kan groeien.

En dat groeien, dat gebeurt al. De eerste weken durfde ik niet helemaal naar achter te buigen tijdens de ‘camel pose’. Geen idee waarom, maar ‘iets’ hield me tegen. En toen ‘ie eindelijk wèl lukte: één en al euforie, ik voelde me echt king of the world zoals ik me nog nooit gevoeld heb wanneer iets lukte. Alsof ik letterlijk iets doorbroken had, een blokkade of iets. (Excuse deze zweefteef-woorden).


Maar dit is wel de grootste les voor mij denk ik, zowel fysiek als mentaal: gewoon durven gaan en vertrouwen hebben in jezelf. Ik kan me nogal snel overgeven aan negatieve stemmen in mijn hoofd die na een x aantal seconden zeggen: ‘laat maar gaan, het is te zwaar, je kan het toch niet.’ Juist door steeds dezelfde houdingen te herhalen, en vooral vól te houden, lukt het dan ‘ineens’ toch wel.

Toch is Bikram Yoga ‘alleen’ niet genoeg voor mij: ik vind de krachttrainingen, het hardlopen en bijvoorbeeld keihard crossen op een racefiets ook nog steeds heerlijk. Juist door deze ‘nieuwe prikkel’ besef ik hoeveel ik van die afwisseling in trainingen ben gaan houden. En de Bikram is een perfecte aanvulling op de trainingen die ik al doe.

Zowel mentaal als fysiek ga ik goed: ik merk dat ik door de verschillende prikkels weer beter in mijn vel zit, en door de Bikram Yoga voel ik me sterker en strakker dan ooit. Ook in mijn andere trainingen merk ik verschil sinds ik in de hitte ben gaan yoga’en: ik ben veel sterker geworden, heb een betere focus, en dat komt ook tijdens een zware krachttraining goed van pas.

Maar het belangrijkste: mentaal voel ik me beter dan ooit. Omdat ik eindelijk durf te luisteren naar mezelf en de dingen aanga. Ook al is het niet altijd makkelijk of in één keer raak, net zoals bij deze Bikram-beoefening. Soms kom ik nog steeds helemaal dizzy en leeg of verdrietig een les uit, dan lukt het me dus niet bij mijn inner peace te komen. En dat is op dat moment echt wel moeilijk, maar uiteindelijk brengt ook dat me verder.

Omdat ik wel altijd doorga, op eigen kracht en met een sterke wil. En dat brengt me weer bij de acceptatie en bij het voelen en kiezen voor mezelf – op korte én lange termijn.

Volg je Women's Health al op Facebook en Instagram?