Vandaag kwam in het nieuws dat er de komende tijd uitgebreid onderzoek wordt gedaan naar orthorexia. Bij deze eetstoornis is er sprake van dwangmatig en obsessief omgaan met gezond leven. Gezond wordt zo ongezond, omdat er een angst voor 'slecht' eten ontstaat. Orthorexia is nog niet officieel erkend, maar omdat steeds meer (vooral jonge) meiden kampen met deze problemen, komt er een onderzoek en een richtlijn ondervoeding.
Met onze FOGO-campagne hebben we de afgelopen tijd aandacht gevraagd voor een kwestie die hier dicht tegenaan schuurt: de balans tussen een gezonde en sportieve levensstijl, en durven genieten van minder gezonde dingen. Is het herkenbaar dat je liever thuisblijft, omdat je de controle over je gezonde levensstijl niet wilt verliezen? Ja, zo bleek uit de vele reacties die we mochten ontvangen in de mail en via social media toen we vroegen naar jullie ervaringen.
Obsessief sporten
We verzamelden een aantal verhalen, waaruit blijkt dat het knap lastig is om de balans tussen gezond en genieten te vinden, omdat doorslaan in een healthy lifestyle iedereen kan overkomen. Zo gebeurde dat ook bij Pascale, die drie jaar geleden besloot haar levensstijl om te gooien en begon met hardlopen om fitter te worden. Al snel was een rondje van 5km niet genoeg. Vier keer hardlopen per week werd het minimum, waarbij de afstanden van wel 25km liep.
“Bewegen werd een obsessie voor me, als er iets tussen het sporten kwam, was ik in paniek en ging ik dat compenseren op andere vlakken. Als ik bijvoorbeeld met de metro naar mijn werk ging, bleef ik bewust staan omdat ik dan meer calorieën zou verbranden dan als ik ging zitten. Als ik na mijn werk weer op het station terugkwam, fietste ik met een omweg naar huis om op die manier ook weer wat extra calorieën te verbranden.”
Ook lette Pascale steeds meer op haar voeding om haar doelen te bereiken. Haar kijk op gezond leven werd steeds extremer.
“Ik had het ervoor over dat ik mezelf heel erg beperkte met betrekking tot bijvoorbeeld uiteten gaan. Dit deed ik namelijk niet meer, want dat gaf mij de angst dat het voedsel niet aan mijn wensen voldeed. Als we met een verjaardag dan toch uiteten gingen, nam ik vooraf contact op met het restaurant en gaf ik al mijn wensen door, zodat dit niet meer aan tafel besproken hoefde te worden. Ik had namelijk geen zin om mijzelf te verantwoorden naar anderen.”
Haar omgeving had haar al gewezen op de obsessieve (te) gezonde keuzes die ze maakte, en uiteindelijk zag Pascale zelf ook in dat ze hulp nodig had. Maar die hulp zoeken bleek niet makkelijk.
“Ik was zowel fysiek als mentaal uitgeput en besloot de hulp van specialisten in te schakelen op dit gebied. Er kwam geen duidelijke diagnose. Ik had geen anorexia want ik had geen ondergewicht. Op eigen initiatief heb ik een afspraak met een sportdiëtiste gemaakt om mijn voedingspatroon te bespreken.”
Inmiddels gaat het beter met Pascale, maar ze durft ook toe te geven er nog niet helemaal te zijn.
“Wat mij betreft is er een grijs gebied tussen motivatie en doorzettingsvermogen en hierin doorslaan, wat je zelf vaak niet in de gaten hebt. Je bent er letterlijk van overtuigd dat dit de manier is waarop je je leven wilt indelen. Een belangrijke les voor mij is dat je de mensen die je dierbaar zijn echt moet vertrouwen. Meerdere mensen hebben mij gewaarschuwd, maar ik wilde het niet zien. Ik vond dat ze jaloers waren. Achteraf een rare gedachte, waarom zouden ze jaloers zijn of mij iets niet gunnen? Als ik eerder naar hen had geluisterd was het wellicht niet zover gekomen. Op dit moment gaat het stukken beter me, maar ik ben er nog niet helemaal.”
Niet genoten van studententijd
Niet iedereen heeft (gelukkig!) zulke heftige ervaringen meegemaakt als Pascale, er zijn ook meiden die aangeven veel gemist te hebben aan gezellige sociale activiteiten, omdat ze uitgaan liever skipten voor de gym. Louise bijvoorbeeld, die daardoor veel minder buiten de deur kwam.
“Ik zag mijn vriendinnen steeds minder, want de keuze tussen wat drinken en sporten was snel gemaakt. Zelfs filmavondjes sloeg ik over, want wat moest ik doen als de chips kwamen? Ik wist dat ik niet kon laten liggen, en tijd om uren te sporten de volgende dag had ik niet. Ik speelde dwarsfluit in een orkest, maar ook daar ging ik minder naartoe ging. Puur omdat ik bang was voor de na-borrel.”
Als ze terugkijkt op de keuzes die ze heeft gemaakt, heeft ze vooral spijt dat ze niet meer uit haar studententijd heeft gehaald.
“Ik ging op kamers wonen, maar in plaats van feesten zoals een normale student doet, zat ik in mijn kamertje gezonde receptjes uit te zoeken met zo weinig mogelijk koolhydraten. Ik voelde me niet op mijn gemak, had nauwelijks vrienden en school was ook geen pretje. Nu ik terugkijk, vind ik het super zonde: je studententijd is dé tijd van je leven! En daarbij kun je zeker genieten, ook door gewoon normaal gezond te leven en te sporten.”
Tot dat inzicht is Louise inmiddels gekomen. Bij haar kijk op een gezond en gelukkige lifestyle kunnen wij ons alleen maar aansluiten.
“Op dit moment ben ik van al mijn problemen af en zie dat ik zo veel gemist heb in deze periode. Ik geniet nu van ieder moment en ben niet meer bang om uit de deur te gaan. Gezond leven is belangrijk, maar je gezond EN gelukkig voelen is veel belangrijker.”
Lees meer:
Bekijk de videoserie die we met bekende influencers hebben gemaakt over #FOGO. Of lees de openhartige columns van Tatjana, die door haar deelname aan het programma Obese héél veel afviel, maar er ook achter kwam dat het ontzettend lastig is deze ‘gezonde’ levensstijl op eigen kracht vast te houden zonder door te slaan.
Hulp nodig?
Twijfel ook niet om hulp te zoeken als je denkt dit nodig te hebben. Zo kan je bij Mediant altijd terecht voor een E-consultant of telefonisch spreekuur, en vind je hier meer informatie over specialistische hulp bij een té obsessief gezonde levensstijl.
