We schrijven 2018. Da’s pak hem beet 58 jaar na de introductie van de anticonceptiepil. Over twee jaar ‘vieren’ we een jubileum. Als ik, WH's Tara, voor mezelf mag spreken: ik ben niet per se fan de pil, noch het spiraaltje, noch van andersoortige middelen die met je hormoonhuishouding knoeien.

Begrijp me niet verkeerd, ik snap het streven vooral niet ongewenst zwanger te worden volkomen. En ik snap dat je íets moet ondernemen. Maar dat die anticonceptiepil nog steeds bij vrouwen ligt, is een beetje ouderwets, niet? En dat (behalve het koperen spiraaltje – maar die heeft ook zo d’r nukken) alle middelen out there de hormoonhuishouding flink in de war schoppen met dikwijls hinderlijke bijwerkingen, is niet eerlijk, wel? Studies en onderzoeken genoeg die alarmerende verbanden leggen met anticonceptie en ons welzijn.

Dat het gros van de vrouwen anticonceptiemiddelen slikt als zoete koek, zonder na te denken over of het er wel of niet eerlijk aan toegaat, zonder na te denken over alle rode vlaggen, is spijtig. Waar blijven de vrouwen (en mannen, want die mogen natuurlijk ook meedoen met deze discussie, graag zelfs) die de barricades opgaan? Ik doe mee.

Want, koekoek, waar blijf dat anticonceptiemiddel voor mannen? Werd er enkele jaren terug niet enthousiast aan gewerkt? Waar blijft dat ding? Was het niet de hoogste tijd dat we de boel een beetje eerlijk zouden gaan verdelen? Samen spelen, samen delen, dat idee? We schrijven dus 2018, doen allemaal reuze-interessante dingen als naar de maan vliegen, we bouwen zelfbestuurbare auto’s alsof het niks is en we fröbelen begeesterd met nanodeeltjes, en dus: waar blijft die anticonceptie voor mannen?

Motherboard kopte in 2015 nog monter: ‘Het perfecte anticonceptiemiddel voor mannen bestaat al.’ Dat perfecte middel zou via een injectie in het scrotum gaan, maar een kwartiertje van je tijd kosten, betaalbaar zijn en op elk moment omkeerbaar. Nah. Wat wil een mens een man nog meer? Het wordt nog beter: de techniek wordt al een goede dertig jaar getest. Op mensen en op dieren. Bijwerkingen of complicaties zijn er naar het schijnt nauwelijks.

Hoe het middel heten mag? Male birth control injection. Een gewiekste techniek van Reversible inhibition of sperm under guidance (RISUG) dat al in de jaren zeventig door ene biomedicus bij het India Institute of Technology ontdekt werd. Het zou de effectiefste methode zou zijn om zwangerschap te voorkomen en had zelfs al een blitse naam: Vasalgel. Maar (uiteraard is er een maar) het spul is toch niet helemaal koosjer gebleken en in de koelkast geparkeerd.

Waarom, vraag je je terecht af? You ready? Komt-ie:

Voor een van de (vele) onderzoeken naar deze slimme prikpil voor mannen, injecteerden een club wetenschappers zo’n 350 mannen met een combinatie van hormonen. Die hormonen hadden de schone taak het aantal spermacellen te reduceren en al doende het mannelijke voortplantingssysteem plat te leggen. Dat lukte heel aardig – het spul was in 96% van de gevallen effectief. Maar (weer een maar) het middel bleek een paar bijwerkingen te hebben dat volgens de testers niet door de beugel kon. We noemen: last van depressie-eske gevoelens, acne, een verhoogd libido... Voor een dot testers reden om voortijdig met het onderzoek te stoppen, waardoor uiteindelijk het hele onderzoeksfeest maar afgebroken werd.

Sorry, maar moeten we tòch even zuur zijn en opgooien dat de middelen voor vrouwen óók vervelende bijwerkingen hebben? Maar daar hoor je ons nauwelijks over, omdat de tendens een beetje heerst ‘dat het nou eenmaal zo is’. Krom, niet?

Afijn. Houd moed. Scientas.nl wist begin 2017 nog te melden dat het veelbelovende anticonceptiemiddel Vasalgel waar we het net over hadden toch maar weer uit de koelkast is gehaald en nu wèl een belangrijke test doorstaan heeft… Man, man, man. We houden je op de hoogte.

Wil je in de tussentijd meer lezen over de pil? Lynn Berger schreef er voor De Correspondent een uitstekend stuk over. Je leest het hier.

Volg je Women's Health al op Facebook en Instagram?