Disclaimer: dit artikel is geschreven door iemand met een gezellige maat 38 en een aversie tegen bodyshaming.
Skinny shaming is ook een vorm van body shaming
Elk tijdperk heeft z’n eigen schoonheidsidealen gehad. In de jaren 50 waren dat de curves van Marilyn Monroe, in de jaren 60 was dat het dunne lijfje van Twiggy, slank was ook hot in de jaren zeventig, tachtig en negentig en nu is het tijdperk van de dunne taille en (gekochte) curves a la de Kardashians aangebroken. En in al die tijdperken zijn er allerlei soorten lijven geweest. Toen dun in was, waren er zat volle vrouwen. En toen vol in was, waren er zat dunne vrouwen. Er bestaat namelijk zoiets als bouw. En daarnaast bestaat er nog zoiets als schijt hebben aan schoonheidsidealen, natuurlijk.
Ik ben zelf op de wereld gezet met een peer-figuur: stevigere bovenbenen, heupen en billen en een redelijk platte buik. En dat extra ‘beneden’-vet heb ik helemaal omarmd. In de club (onder het genot van een gezonde dosis G&T) voel ik me soms zelfs Queen G of G.Lo (mijn naam begint met een G, maar dat had je vast al begrepen) en dans ik enthousiast op Jenny From The Block of Run The World. You get the point: ik ben tevreden met mijn lichaam. Maar er zijn veel meer soorten figuren. En allemaal zijn ze goed, zolang je maar gezond bent.
#Bodypositivity
Anno 2018 zie je steeds meer aandacht voor #bodypositivity en heb je programma’s als Curvy Supermodel op de televisie, die de diversiteit van lichamen vieren. Maar aan de andere kant zie ik nog steeds best wat #bodyshaming voorbijkomen. Recent zag ik een berichtje op social media waarin iemand het volgende reageerde op een foto: 'De persoon op deze foto ziet er niet gezond uit. Ze is té dun'. Toevallig ken ik de dame op de foto. En deze chick is inderdaad slank. En prachtig. En hartstikke gezond. En dol op sporten en gezond eten, Toch slaat ze geen dikke vette pizza af en geniet ze van het leven. Op een gezonde manier. En toch krijgt ze even zo’n opmerking op haar dak.
Nu kan ik daar heel wat reacties op bedenken. Maar ik denk vooral de volgende drie dingen:
1. Je kent degene over wie je een opmerking maakt niet en toch durf je een claim te maken (niet gezond). Heftig, vind ik persoonlijk.
2. Wie weet zit er meer achter het gewicht van diegene. Nogmaals: je kent deze persoon niet. Voor hetzelfde geld zit er leed of een ziekte achter. Je weet het nooit.
3. Wie ben jij om kritiek te hebben over hoe iemand anders eruitziet?
Spread the love
Vooral puntje drie wil ik graag even extra benadrukken. Skinny shaming is namelijk ook body shaming. En net zo fout als iemand recht in z'n gezicht (of lekker veilig vanaf je telefoon) te dik noemen.
Denk dus vooral even na voor je iemand te dun noemt. En maak je geen zorgen, ik weet dat er maar klein percentage mensen is dat dit soort opmerkingen maakt. En dat er ook zoveel positieve, lieve vrouwen zijn. Queens. That fix each others crowns. En dat zag ik toen we op Instagram een foto plaatsten van deze knappe dame met vitiligo. Wat een lieve reacties. En ik weet zeker dat we dat met z’n allen kunnen versterken, die positiviteit en liefde. Want daar wordt de wereld toch weer wat leuker van, vind je ook niet?
Dus de volgende keer dat je een mening hebt over iemands lichaam of ziet dat iemand iets zegt wat kwetsend kan zijn, geef er dan vooral een positieve draai aan. You can do it!
