Nouchka Fontijn over Expeditie Robinson 2024: 'Afzien, maar ook ultiem genieten’

‘Afzien, maar ook ultiem genieten’, zo omschrijft Nouchka Fontijn haar Expeditie Robinson-avontuur in een paar woorden. De 37-jarige bokster ging afgelopen seizoen de uitdaging aan en dompelde zich onder in alle fysieke én mentale uitdagingen die bij dit programma komen kijken. Hoe heeft ze het ervaren en vooral: met welk gevoel ging ze weer naar huis? Wij spraken haar over deze pittige, maar ook mooie reis.

Op een onbewoond eiland

Voor Nouchka kwam haar keuze om deel te nemen aan Expeditie Robinson vooral voort uit een nieuwsgierigheid naar de primitieve leefstijl. 'Wat mij vooral super gaaf leek was het overleven op een onbewoond eiland. Dat wilde ik gewoon een keer meemaken', legt ze uit. Toch heeft ze even getwijfeld of ze aan dit avontuur wilde beginnen. 'Ik wist natuurlijk van tevoren dat het zwaar gaat worden. Je gaat veel honger krijgen, er ontstaan strategische bondgenootschappen - ook wel bondjes genoemd - en je bent enorm lang weg van huis. Die weken zonder contact met het thuisfront leken me eigenlijk gewoon vreselijk. Dat vond ik op voorhand al niks en ook toen ik er was.' Uiteindelijk besloot ze toch mee te doen en af te reizen naar Maleisië. 'Het overleven op zo'n afgelegen plek gaf de doorslag. Een onbewoond eiland, hoe tof is dat.'

Een goede voorbereiding

De voorbereiding op Expeditie Robinson was voor Nouchka een beetje wikken en wegen. 'Ik twijfelde of ik nu veel moest gaan eten, zodat ik een soort isoleerlaag zou hebben, of dat ik juist weinig moest eten om alvast te wennen aan honger. Ook wist ik niet goed of ik veel moest gaan sporten om spieren te kweken, of dat deze spieren alleen maar energie zouden vreten', vertelt ze. Op andere vlakken, waaronder de survival skills, wist Nouchka zich wel goed voor te bereiden. 'Ik ben naar een expert geweest die het maken van vuur aan mij heeft uitgelegd. Toch moet ik zeggen dat het op het eiland net allemaal anders was dan hier, en dat ik ondanks een goede voorbereiding in lastige situaties terechtkwam. Het maken van vuur ging in Nederland een stukje makkelijker dan op het eiland.'

Ook qua kledingkeuze pakte het volgens Nouchka wat anders uit dan gedacht. 'Wekenlang heb ik nagedacht over welke kleding ik mee zou nemen. Mijn enige korte broek werd op een bepaald moment zeiknat, terwijl ik wist dat ik een heel koude nacht tegemoet zou gaan. Sommige dingen verliepen dus net wat anders dan ik had verwacht, maar ik heb het overleefd.'

Briefjes in de sokkenla

Maar het allermoeilijkste voor Nouchka was het weg zijn van haar thuisfront. 'Ik had enorm veel zin in het avontuur, maar was ook wel echt gespannen. Ik vond het echt vreselijk om mijn telefoon in te leveren en wekenlang geen contact te hebben met mijn vrienden en familie', legt ze uit. Toch vond ze een manier om tijdens haar afwezigheid boodschappen achter te laten aan haar dierbaren. 'Net als andere kandidaten schreef ik voor mijn reis wat briefjes die ik vervolgens op plekken in huis, bijvoorbeeld de sokkenla, achterliet. Ook had ik wat e-mails uitgezet en ingepland naar mijn vriend, die hij op bepaalde momenten zou krijgen. Tijdens mijn reis wist ik op welke dag hij een email zou ontvangen. Dat gaf me echt houvast.'

Eten, eten en nog eens eten

Eenmaal tijdens haar avontuur hielden Nouchka twee dingen enorm bezig: het thuisfront, maar vooral ook: eten. Aangezien de kandidaten voor hun eigen eten moesten zorgen en er soms geen vis te vangen was, hadden ze vaak honger. 'Mijn gedachten gingen veel over vrienden en familie, maar ook echt over eten', aldus Nouchka. Op Kamp Noord hadden we het er de hele tijd over, hoe de lekkerste hamburger in Amsterdam er precies uitzag en hoe je de beste bechamelsaus maakt. Ook droomde ik over eten, hoe op Koningsdag de tafel bij mijn ouders vol met appeltaart stond en later over kokosyoghurt. Thuis en Expeditie Robinson waren enorm met elkaar verweven in mijn dromen.'

Sportersmentaliteit

Naast het zorgen voor je eigen eten waren ook de proeven, zowel fysiek als mentaal, uitdagend. 'Ik ben dan wel een sporter, maar er komt veel meer bij de proeven kijken dan een goede conditie en een fit lijf. Fysiek gezien ging dit altijd wel goed, ik ben dan ook tevreden over mijn prestaties tijdens de proeven, maar ik wist wel dat het mentaal ook uitdagend zou gaan zijn.’ Ze kan beamen dat haar sportersmentaliteit erg heeft geholpen om haar door de zware momenten heen te slepen. 'De sport is echt mijn karakter geworden; het zit in mijn identiteit om mezelf te pushen en niet op te geven. Ik weet nog goed dat er na een samensmelting een paar dames naar huis gingen en dat ik toen dacht: dat wil ik ook. Toch was er echt geen haar op mijn hoofd die er daadwerkelijk aan dacht om het programma te verlaten, ik wilde door en mezelf tot het uiterste drijven. Die mindset en discipline komen echt voort uit de sport.'

Oncomfortabel, maar ook magisch

'Als ik dit avontuur in één woord zou moeten samenvatten, dan zou ik het oncomfortabel noemen', aldus Nouchka. 'Overal zat zand en waren insecten, je kon alleen maar op keiharde stenen zitten en ondertussen was het bloedheet. Zelfs het schrobben van een pan was gedoe.' Toch brengt Nouchka er meteen een nuance in: 'het was echt een nog mooiere ervaring dan ik van tevoren had gedacht. Ik heb absoluut geen spijt, die honger en mindere momenten vergat ik heel snel weer. Het liggen in de natuur, de indrukwekkende proeven en die omgeving zonder prikkels, waren heel rustgevend. Je kon daar gewoon even alleen maar zijn, er was niks anders. Bovendien waren de momenten dat we met het team de proeven wonnen echt magisch. Ik ben als boksster natuurlijk niet gewend om in teamverband te sporten, maar vond het heel gaaf om het samen te doen.'

Zeep en schone lakens

Op de vraag wat Nouchka het zwaarste vond aan de Expeditie stond het missen van het thuisfront op één. Maar op een goede tweede plek, naast de honger, kwam voor Nouchka het gebrek aan hygiëne. 'Het gevoel om schoon te zijn is zo'n gemis, en dit had ik echt onderschat. Op een gegeven moment voelde ik me ontzettend ranzig; mijn haar was vet, zat onder de insectenbeten en had lange, vieze nagels. Toen ik eenmaal weer thuis was, was ik zo blij met zeep en schone, witte lakens. Daar werd ik me ineens heel erg van bewust.'

Herstel

Na 34 dagen op het eiland, en als vierde geëindigd, verliet Nouchka het programma en was het tijd om bij te komen van dit avontuur. 'Zowel tijdens Expeditie Robinson als na mijn vertrek werd ik enorm goed in de gaten gehouden door de crew', legt ze uit. 'Ik mocht nog een nachtje in een hotel slapen en bij thuiskomst werd ik gebeld door de psycholoog om te vragen hoe het ging. Ik was vooral veel afgevallen, had een tan gekregen, en bleef maar eten. Mentaal ging het gelukkig prima met me.' Om weer even rustig te kunnen landen, besloot Nouchka niet meteen intensief te gaan sporten. 'Ik wilde het echt even rustig aan doen. Mijn menstruatie bleef een tijdje uit en ik had last van haaruitval, dus ik merkte wel dat mijn lichaam hier even van moest herstellen. Het is fysiek natuurlijk echt een klap.'

Aanpassen en relativeren

Wat heeft Nouchka geleerd van deze reis? 'Voornamelijk om mezelf te kunnen aanpassen aan de situatie. Mijn eigen huis, bed en gewoonten waren er niet op het eiland, en daar moest ik het mee doen. Ook in groepsverband heb ik echt geleerd dat ik niet alles onder controle kon hebben. Op zo'n afgelegen plek zijn er bovendien geen prikkels die je in het dagelijks leven wel tegenkomt, waaronder je telefoon. Ik werd dus eigenlijk gedwongen om niets te doen en hier oké mee te zijn. Het besef dat het ook goed is om soms gewoon te bestaan heb ik, naast het aanpassingsvermogen, mee naar huis genomen. En natuurlijk was het ook een soort test voor mezelf: kan ik in mijn eentje overleven? Dat het dan lukt, voelt echt als een overwinning.'

Tenslotte benoemt Nouchka ook relativeren als belangrijke les. 'Dag 11 ging het ontzettend regenen en zaten we urenlang, half overdekt, te wachten tot het zou stoppen. Toen dacht ik aan de momenten in Nederland dat ik bij de kassa stond en onrustig werd van de lange wachttijd. Na deze ervaring hoef ik nooit meer zo ongeduldig bij de kassa te staan, want iets dat pas echt lang duurt is een tropische storm in Maleisië. Het is nu fijn om af en toe aan die reis terug te denken en minder gehaast bezig te willen zijn.'

Wil je meer lezen over Nouchka's doorzettingsvermogen en mindset? In haar boek Vallen en Terugslaan vertelt ze onder andere over persoonlijke ontwikkeling en het aangaan van uitdagingen, waaronder Expeditie Robinson.

Volg je Women's Health al op Facebook, Instagram en TikTok?