Annabel (24) bleef haar burn-out ontkennen: ‘Totdat ik de kracht van gezonde leefstijl ontdekte’

In de rubriek Women's Health ´Openhartig´ delen wij persoonlijke en bijzondere verhalen. Zo kunnen wij met elkaar andere lezers inspireren, informeren, motiveren en samenbrengen. Deze week spreken we Annabel Boiten (24).

Tegenwoordig moet je presteren en doorzetten of je hoort er niet meer bij. Hierdoor is het makkelijk om jezelf te verliezen in de drukte van het dagelijks leven. Annabel Boiten, een 24-jarige geneeskundestudent, weet hier alles van. Wat begon als een sportief en gedreven leven, veranderde langzaam maar zeker in een zoektocht naar herstel, toen haar lichaam en geest het niet langer konden bijbenen.

Annabel groeide op met een passie voor sport. Als jong meisje begon ze met hockeyen, later volgden tennis en fitness, en tegen de tijd dat ze ging studeren, was ze een echte sportverslaafde. Haar leven leek perfect in balans: gezonde voeding, veel beweging en volop energie. Maar onder het oppervlak broeide iets anders. De constante druk om te presteren, gecombineerd met haar studie geneeskunde en een actief sociaal leven, zorgde voor een onzichtbare vijand: een burn-out.

Niet willen toegeven wat er aan de hand was

‘Het begon allemaal met wat ik dacht dat een onschuldige knieblessure was. Een kleine tegenslag die je wel vaker meemaakt als je veel sport. Naarmate de tijd vorderde, kwamen er steeds meer klachten bij: vermoeidheid die niet weg te slapen was, aanhoudende hoofdpijn die mijn dagelijkse leven begon te beheersen en uiteindelijk de schokkende diagnose van de ziekte van Lyme. Het was de actieve vorm, waardoor deze goed te genezen was door middel van antibiotica. Alleen volgde door die antibiotica al snel het volgende probleem: een lekkende darm. Dit is een aandoening waarbij de darmwand beschadigd raakt. Stoffen die normaal binnen de darmen blijven, kunnen hierdoor in de bloedbaan lekken. Dit kan leiden tot gezondheidsproblemen zoals ontstekingen, voedselallergieën en vermoeidheid. Dit uitte zich bij mij in ernstige acne, voor op mijn gezicht. Ik voelde gewoon dat mensen ernaar keken, wat mij heel onzeker maakte.

Mijn lichaam gaf steeds duidelijke signalen af dat er iets fundamenteel mis was, maar ik negeerde ze keer op keer. Het is vreemd hoe je jezelf voor de gek kunt houden als je denkt dat je simpelweg wat rust nodig hebt om alles weer op de rails te krijgen. Ik zei tegen mezelf dat het tijdelijk was, dat ik gewoon even een stapje terug moest doen. Maar diep van binnen wist ik dat er iets veel groters speelde. Ondanks dat ik ‘rust’ nam en een jaar ging reizen, ging het alleen maar verder bergafwaarts. Ik bleef sukkelen met mijn gezondheid; ik had enorm veel ‘vage’ klachten waar niemand me mee kon helpen. Pas toen ik volledig uitgeput was en geen andere keuze meer had, moest ik toegeven dat er veel meer aan de hand was dan ik had willen toegeven. Ik kon geen dag meer doorkomen zonder hoofdpijn, spierspanning en enorme vermoeidheid.’

Van alles geprobeerd

‘Toen ik uiteindelijk de ernst van mijn situatie onder ogen zag, begon mijn lange zoektocht naar herstel. En dat ging niet vanzelf. Het was een reis met veel hobbels, waarin ik me niet alleen wendde tot de traditionele geneeskunde, maar ook op zoek ging naar alternatieve behandelmethoden en leefstijlinterventies. Ik zocht hulp bij een homeopaat, bezocht een osteopaat en probeerde alles wat ik maar kon vinden: mindfulness, yoga, pilates, noem maar op. Elk van deze dingen bracht me kleine stapjes vooruit, maar vaak ook weer terug. Het was een proces van vallen en opstaan, waarin ik mezelf soms volledig kwijtraakte, maar ook weer een beetje terugvond.’

De sleutel tot mijn herstel

‘De echte ommekeer kwam toen ik via-via in aanraking kwam met orthomoleculaire therapie. Een specialist hielp me inzien hoeveel invloed voeding en leefstijl werkelijk hebben op je gezondheid. Voor het eerst werd me duidelijk dat mijn klachten niet alleen het gevolg waren van ziekte, maar ook van hoe ik leefde, wat ik at en hoe ik met mezelf omging. Ik gooide mijn dieet volledig om, begon met het nemen van supplementen en introduceerde intermittent fasting in mijn routine. Ik at in plaats van bewerkt voedsel vol snelle koolhydraten juist meer groenten, gezonde vetten en eiwitten. Ook koos ik voor rauwe zuivel, zoals kefir, om m'n darmen te herstellen. Door te kiezen voor maximaal drie eetmomenten op een dag, zorgde ik dat mijn bloedsuikerspiegel wat stabieler bleef. Hierdoor ervaarde ik geen enorme pieken en dalen, wat mijn vermoeidheid verminderde. Al vind ik het soms wel moeilijk om tussendoor niet meer te snoepen hoor.

Binnen een paar weken merkte ik al verbetering, waardoor ik gemotiveerd was om door te zetten. Het was alsof ik eindelijk de sleutel tot mijn herstel in handen had gekregen. Door echt naar mijn lichaam te luisteren en mijn leefstijl aan te passen, kan ik nu weer 4 tot 5 keer per week sporten. Ik zie duidelijke vooruitgang dankzij mijn eigen nieuwe eetpatroon en trainingsschema en ik voel me daardoor aanzienlijk energieker. Ook kan ik iedereen een vast slaapritme aanraden. Door elke dag, ja ook in het weekend, rond dezelfde tijd naar bed te gaan en op te staan, zorg je voor ritme en maak je sneller korte metten met die vermoeidheid. Verder doet het je lichaam zo goed om veel buiten te zijn en een frisse neus te halen. Recent heb ik ook een ijsbad aangeschaft en op mijn studentenbalkon geplaatst. Het vullen doe ik met de hand, met emmers water en ijsblokjes uit de vriezer, maar het werkt perfect. Inmiddels heb ik zelfs mijn huisgenoten overgehaald om het ook eens te proberen.’

Leren opstaan en doorgaan

‘Nu ik mijn verhaal vertel, lijkt het misschien alsof ik alles onder controle heb en weer helemaal fit ben. Helaas is dat niet de volledige waarheid. Ik blijf voortdurend zoeken naar een balans waarin ik niet alleen genoeg energie heb, maar ook ruimte vind voor de dingen die me blij maken. Er was een tijd waarin ik mezelf ‘saai’ vond omdat ik in mijn twintigerjaren liever vroeg naar bed ging en genoot van rustige avonden met thee en sporten, in plaats van tot in de vroege uurtjes in de kroeg te staan. Toch heeft deze ervaring me zoveel geleerd over mezelf en over wat het betekent om echt voor jezelf te zorgen. Nu kan ik zonder aarzeling genieten van deze 'saaie' avonden, die me zoveel energie en rust geven. Ik besef nu dat het voor mij veel meer oplevert om 's avonds te sporten en op tijd naar bed te gaan dan om de nacht door te halen. Wel merk ik dat mijn cyclus veel invloed heeft op mijn klachten en hoe ik mij voel. Daar probeer ik dan zoveel mogelijk rekening mee te houden door een stapje terug te doen of juist een tandje bij te zetten.

Waar ik vroeger dacht dat het belangrijkste was om altijd maar door te gaan en te presteren, zie ik nu pas in dat de echte kracht ligt in het kunnen toegeven wanneer het niet goed gaat en in het nemen van de tijd om te herstellen. Het was een harde les, maar ook een waardevolle. Nu ik terugkijk, realiseer ik me dat deze periode in mijn leven me niet alleen heeft geleerd hoe ik fysiek sterker kan worden, maar ook hoe ik mentaal en emotioneel veerkrachtiger kan zijn. Het gaat er niet om dat je nooit faalt, maar dat je leert hoe je weer opstaat en doorgaat. En dat is misschien wel de grootste overwinning van allemaal.’

Herken jij bepaalde symptomen of maak jij je zorgen over je eigen situatie? Het is altijd verstandig om een (huis)arts in te schakelen. Je staat er niet alleen voor.

Volg je Women's Health al op Facebook, Instagram en TikTok?