Covergirl Lieke Martens: 'Ik heb veel moeten opofferen om mijn droom te verwezenlijken'

Na dertien jaar bij het Nederlands elftal nam Lieke Martens (31) deze zomer afscheid van Oranje. Ze kijkt met trots terug op een mooie periode uit haar leven, maar heeft ook zin in de toekomst. 'Ik kijk ernaar uit om nieuwe dingen te doen en te leren.'

Het is even wennen, maar het bevalt haar goed: voor het eerst in tijden heeft Lieke Martens langer dan twee weken vrij. Samen met haar man, oud-voetballer Benjamin van Leer, geniet ze van een welverdiende, lange vakantie in Zuid-Spanje. Dat zat er de afgelopen jaren niet in, want als aanvaller bij het Nederlands elftal was er altijd wel ergens een wedstrijd te spelen. Dat deed ze in juni voor het laatst: na de EK-kwalificatie tegen Finland nam ze afscheid van Oranje. Helemaal stoppen met voetbal doet ze overigens niet. Lieke blijft voetballen bij haar club Paris Saint-Germain. Maar doordat ze niet langer speelt voor Oranje, heeft ze meer ruimte voor andere belangrijke dingen in het leven: vakantie, familie en ondernemerschap, bijvoorbeeld.

Vond je het een lastige beslissing om te stoppen bij het Nederlands elftal?

'Eigenlijk niet, want voor mij was het een proces. Ik heb dertien jaar bij het Nederlands elftal gespeeld en ben op mijn vijftiende al uit huis gegaan om te voetballen. Eerst naar Amsterdam, toen naar Heerenveen, en op mijn achttiende vertrok ik naar Zweden. Als je zo lang bezig bent, mis je steeds meer dingen uit je privéleven en maak je de afweging om een stap terug te doen vanzelf. Stoppen met internationaal voetbal is dan een logische keuze, zeker als je er al veel voldoening uit hebt gehaald. Tijdens het WK van 2023 wilde ik eigenlijk al stoppen, maar mijn trainer en assistentcoach haalden me over om nog even door te gaan. Toen we ons begin dit jaar niet plaatsten voor de Olympische Spelen in Parijs, heb ik de keuze gemaakt om nog één mooie afscheidswedstrijd te spelen met de meiden van mijn team, met de fans erbij. Dat voelde goed.'

Wat was een hoogtepunt van al die jaren?

'Ik heb mogen spelen op drie EK’s, drie WK’s en de Olympische Spelen. En het was heel bijzonder om tijdens het WK van 2015 het eerste doelpunt namens Nederland te maken. Maar het speciaalste wat ik heb meegemaakt met het team was toch wel het EK van 2017 in Nederland. We wonnen, in eigen land. Eigenlijk ging Nederland toen een beetje van ons houden. Voor die tijd speelden we met het Nederlands elftal vooral vaak voor vrienden en familie, maar vanaf dat moment zaten de stadions ineens helemaal vol. Heel cool.'

In datzelfde jaar werd je uitgeroepen tot beste voetbalster van Europa én van de wereld. Wat deed dat met je?

'Ja, dat was wel even bizar. Ik wist niet wat me overkwam, ineens was ik over de hele wereld bekend. En dat terwijl ik nooit in de spotlights wilde staan. Ik ben gewoon een teamplayer, niet iemand die veel praat. Dat alle camera’s op mij gericht waren, was echt wennen. Ik leerde ermee dealen, maar was in die periode wel zoekende. Ook omdat er een bepaalde druk bij kwam: mensen verwachtten veel meer van mij dan van andere speelsters. Ik wil altijd de beste versie van mezelf zijn op het veld: goed voetballen, en het liefst beslissend zijn. Maar dat gaat niet altijd. Je bent een mens, geen robot. Die verwachtingen waren af en toe lastig.'

Hoe ben je daarmee omgegaan?

'Het heeft me geholpen om veel te praten met familie, vrienden en een sportpsycholoog. Bij hen kon ik mijn ei kwijt. Investeren in je mentale gezondheid is net zo belangrijk als wat je laat zien op het voetbalveld. En als je goed kunt praten over je gevoel, ben je ook weer vrijer op het veld. Zo heb ik mezelf hervonden en herpakt, met ups en downs. Gelukkig heb ik nooit aan de rand van de afgrond gestaan. Ik ben heel blij dat ik fijne mensen om me heen heb. Sommige vriendinnen ken ik al van de brugklas. Bij hen kan ik honderd procent mezelf zijn, ze houden me down-to-earth. De helft weet niet eens wat buitenspel is, haha.'

Welke eigenschappen hebben je naar de top gebracht?

'Mijn doorzettingsvermogen en wil om de beste versie van mijzelf te zijn. Ik heb elke kans gegrepen om een betere voetbalster te worden. Ook al moest ik er op jonge leeftijd voor verhuizen naar de andere kant van Nederland. Ineens moest ik zelf koken en mijn eigen was doen – ik heb vaak met mijn ouders aan de lijn gehangen. Dat vond ik misschien niet het allerleukste, maar ik heb het gedaan om mijn droom te kunnen verwezenlijken.'

Ging je wel naar feestjes en verjaardagen?

'Nee. Mijn zusje is nu zo blij: ze is volgende week jarig en ik ben erbij, voor het eerst in ongeveer tien jaar. Rond haar verjaardag was ik altijd aan het trainen voor eindtoernooien, en ik woonde ook niet in de buurt. Ze was negen jaar toen ik uit huis ging, dus ik heb haar nooit zien opgroeien. We hebben altijd nauw contact gehad via social media en Facetime, maar het is nu tijd om weer bij feestjes te zijn.

Is je topsportcarrière die offers waard geweest?

'Absoluut. Het is alles waard geweest. Maar ik zit nu in een andere levensfase. Ik wil weer gewoon bij papa en mama op de koffie gaan, naar verjaardagen en bruiloften kunnen. Ik heb het trouwfeest van een vriendin gemist omdat ik in Australië voor het WK was, terwijl zij vorig jaar wel op mijn bruiloft was. Dat werd me wat te zwaar.'

Wat heb je van je carrière tot nu toe geleerd?

'Dat je niet alleen met je problemen hoeft rond te lopen. Zit je niet lekker in je vel, voel je je onzeker of heb je een mindere periode? Laat het niet te ver komen. Waar ik in het verleden niet alles besprak met de mensen om me heen, ben ik nu meer een open boek. Ik durf mijn mening te geven en te zeggen hoe ik me voel. Dat lucht op.'

Is voetbal er met de paplepel ingegoten? Hoe motiveert Lieke zichzelf als ze soms geen zin heeft om te trainen? En weet ze eigenlijk al wat ze na haar voetbalcarrière wil doen? Je leest het allemaal in ons gloednieuwe nummer – dat nú (!) in de winkel ligt.

SCOOR JOUW EXEMPLAAR HIER

Volg je Women's Health al op Facebook, Instagram en TikTok?