Tamara (24) overwon een eetstoornis: 'iedereen kan een eetstoornis hebben'
Openhartig over een eetstoornis.
Let op: dit artikel gaat over eetstoornissen en seksueel geweld.
In de rubriek Women's Health ´Openhartig´ delen wij persoonlijke en bijzondere verhalen. Zo kunnen wij met elkaar andere lezers inspireren, informeren, motiveren en samenbrengen. Deze week spreken we met Tamara van der Horst.
Tamara (24) ontwikkelde acht jaar geleden een eetstoornis, maar kreeg niet gelijk de hulp die ze nodig had. Hierdoor kon de eetstoornis jarenlang zijn gang gaan en ging ze zowel mentaal als fysiek steeds meer achteruit. Uiteindelijk werd ze pas - veel te laat - serieus genomen op het moment dat ze ondergewicht had. Aan WH vertelt ze haar verhaal. Ze vertelt over haar mentale strijd, hoe het stereotype beeld van een eetstoornis haar herstel in de weg zat en hoe een gewicht niet definieert hoe erg iemand zijn of haar eetstoornis is.
Wil jij ook je persoonlijke verhaal (anoniem) met ons delen? Ontdek hier hoe je dat kunt doen.
Altijd al een beetje anders
'Ik had als klein meisje al moeite met het begrijpen van de wereld. Ik reageerde anders dan mijn leeftijdsgenootjes, maar ik begreep ze ook niet. Ik had geen grip op wat erom me heen gebeurde en hoe de wereld werkte. Ik weet nu dat ik autisme heb en hoogbegaafd ben, maar op dat moment wist ik dat nog niet. Dit komt ook doordat autisme een negatieve lading heeft waarbij mensen gelijk denken dat je niks kunt of niet sociaal bent, terwijl je deze struggle niet aan de buitenkant hoeft te zien. Ik werd gepest en leerde al snel dat de buitenwereld onveilig was. Ik zat daarom vaak thuis door overprikkeling en vermoeidheid. Dit waren achteraf al symptomen dat het niet goed met me ging. Hier begon ook de behoefte aan controle die ik in mijn leven miste.'
Een traumatische ervaring
'Ik ben op mijn vijftiende verkracht en hield daar PTSS aan over. Deze traumatische ervaring heeft er voor gezorgd dat ik ook alle controle over mijn lichaam verloor. Ik had behoefte aan houvast en controle, wat ik vervolgens zocht in eten. Dit werd mijn coping mechanisme. Ik hoefde op deze manier niet meer te denken aan alle nare dingen en aan een wereld waar ik niks van begreep. Ook zorgde niet genoeg eten ervoor dat ik vlak werd en deze gevoelens niet meer hoefde te voelen.'
Sporten als compensatie
'Sporten werd mijn manier van compensatie. Ik deed al vanaf mijn zevende aan wielrennen waardoor ik goed moest eten. Ik vond controle in wat ik at en wat ik weer verbrandden. Hoewel het mentaal heel slecht met me ging, dacht de buitenwereld dat ik heel goed bezig was. Ik was namelijk fanatiek bezig met sporten. Ik hield dit alleen niet lang vol. Op een gegeven moment ging ik zo weinig eten waardoor het fietsen niet meer lukte. Mijn manier van compenseren viel weg waardoor ik begon met braken. Al mijn energie raakte op, maar het was voor de eetstoornis nooit genoeg. Ik bleef een kritische stem horen die me vertelde dat ik niet goed genoeg bezig was.'
Behoefte aan hulp
'Ik zocht op mijn negentiende hulp voor slaapproblemen, maar de hulpverlener dacht dat ik problemen had met voeding en verwees me door naar de huisarts. Ik schrok daar eerst erg van en schoot in de ontkenning. Uiteindelijk begon ik in te zien dat ik een probleem had, maar ik vond het ook eng om de eetstoornis los te laten. Hoe gek het ook klinkt: een eetstoornis brengt je ook veel. Het helpt je op dat moment met overleven, maar alleen op de korte termijn. Op de lange termijn helpt een eetstoornis natuurlijk absoluut niet. Ik wist wat ik ermee onderdrukte en was bang dat dit me zou overspoelen. Maar toen ik alle scenario's op een rij had gezet, besefte ik dat ik hier alleen als verliezer uit zou komen. Ik moest er iets mee doen.'
Niet serieus genomen
'Ik ging uiteindelijk naar de huisarts, maar die vond mijn eetstoornis niet problematisch omdat ik nog geen ondergewicht had. Ik was namelijk niet zo mager als het stereotype beeld wat we hebben van een eetstoornis. Ook was dit voor mij een bevestiging dat ik niet dun genoeg was, wat niet meehielp in mijn herstel. Ondertussen ging het alleen maar slechter met me. Hoelang moest ik nog blijven schreeuwen om hulp? Pas toen ik ondergewicht kreeg, werd ik serieus genomen. Ik werd op een wachtlijst gezet en moest acht maanden wachten op een intensieve behandeling.'
Op weg naar herstel
'Het herstel heeft uiteindelijk bijna drie jaar geduurd. Ik kwam in het eerste half jaar weer op gewicht, maar toen begon pas echt het herstel. Ik werd van het niet-eten heel vlak, waardoor ik ook minder voelde. Dit was fijn, omdat ik dan niet werd geconfronteerd met datgene waar ik mijn eetstoornis voor nodig had. Toen ik meer ging eten, kwam alles weer op gang en dat vond ik toen heel lastig. Ik moest aan de slag met alles wat ik niet wilde voelen.'
Iedereen kan een eetstoornis hebben
'Je kunt niet altijd aan de buitenkant zien of het slecht met iemand gaat. Ik heb tijdens mijn intensieve behandeling verschillende mensen ontmoet met een eetstoornis. Iedereen had een ander lichaam en we hadden allemaal onze eigen struggles. We hadden echter een ding gemeen: een eetstoornis. Het beeld dat we hebben van een eetstoornis is niet realistisch en bovenal schadelijk voor de mensen die hier mee moeten dealen. Een lichaam definieert niet hoe erg iemand zijn of haar eetstoornis is en in welke maten dit een rol speelt in iemands leven. Het grootste gedeelte van een eetstoornis speelt zich af in iemands hoofd. Dit kun je aan de buitenkant niet zien.'
Op naar de toekomst
'Ik ben herstelt van mijn eetstoornis, maar ik moet er wel altijd op blijven letten. Ik vergelijk het altijd met een gebroken rug. Als je je rug hebt gebroken, blijft het altijd een zwakke plek. Ik heb me tijdens de intensieve behandeling enorm gesteund gevoeld door lotgenoten en ik heb het contact met ervaringsdeskundig als heel prettig ervaren. Ik wilde daarom hetzelfde voor anderen kunnen betekenen. Ik ben nu als ervaringsdeskundige te vinden in het inloophuis Juntos in Zwolle. We helpen daar op een laagdrempelige manier mensen met een eetprobleem op weg naar herstel.'
Kamp jij met een eetstoornis? Schakel dan huisarts in en praat erover met je omgeving. Meer informatie over eetstoornissen vind je op de website https://eetstoornissen.nl. Je staat er niet alleen voor.