Daphne (33) moest haar baarmoeder verwijderen: 'de vraag was niet of ik kanker zou krijgen, maar wanneer'

In de rubriek Women's Health ´Openhartig´ delen wij persoonlijke en bijzondere verhalen. Zo kunnen wij met elkaar andere lezers inspireren, informeren, motiveren en samenbrengen. Deze week spreken we met Daphne de Kok.

Daphne (33) deed op haar dertigste de zelftest voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker – en het bleek al gauw goed mis. Ondanks dat ze nergens last van had, werden de uitslagen van kwaad tot erger. Ze besloot in 2022 haar baarmoeder te verwijderen vanwege een voorstadium van kanker. Het was namelijk niet de vraag of ze kanker zou krijgen, maar wanneer. Aan WH vertelt ze haar verhaal. Ze vertelt over de mentale impact van het verwijderen van je baarmoeder, de kinderwens en hoe je je lichaam opnieuw moet leren vertrouwen.

Let op! Herken jij bepaalde symptomen of maak jij je zorgen over je eigen situatie? Het is altijd verstandig om een (huis)arts in te schakelen. Je staat er niet alleen voor.

Wil jij ook je persoonlijke verhaal (anoniem) met ons delen? Ontdek hier hoe je dat kunt doen.

Slecht nieuws

'Ik kreeg in 2020 een oproep voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Ik deed een zelftest en het bleek dat ik het HPV-virus had. Ik moest een uitstrijkje doen, maar de gynaecoloog gaf tijdens de afspraak aan geen rare uitslag te verwachten. Ik had namelijk geen klachten en ik had al een gezond dochtertje op de wereld gebracht. Toch kreeg ik de uitslag PAP 3b. Dit betekent dat er een redelijk grote kans op een voorlopersstadium van baarmoederhalskanker is.

Verschillende onderzoeken en behandelingen volgden, maar de situatie bleef maar verslechteren. Ik kreeg vervolgens ook een CIN 3 uitslag. Dit betekent dat de kans op het ontstaan van baarmoederhalskanker groter wordt. Uiteindelijk kwam er een AIS-uitslag: dit was een voorstadium van kanker. Het was niet meer de vraag of ik kanker zou krijgen, maar wanneer.'

Knoop doorgehakt

'Mijn baarmoeder werd niet meteen weggehaald. Eerst werd er weefsel weggehaald en moest ik elk half jaar terugkomen om te kijken hoe het ervoor stond. Het wachten van uitslag naar uitslag was alleen zo onzeker. Iedere keer werden de resultaten van kwaad tot erger. Je weet nooit waar je aan toe bent – en die constante onzekerheid doet wat met je. Bovendien had ik als kind het ziektebed van borstkanker bij mijn oma meegemaakt en dit wilde ik niet voor mijn dochter.

Ik besloot daarom samen met mijn man om mijn baarmoeder te laten verwijderen als het na een half jaar nog steeds niet goed was. De gynaecoloog was me alleen voor en vroeg ik nog een kinderwens had. Ik heb al een dochter en drie stiefkinderen, dus die wens was er niet meer. Doordat de behandelingen niet aansloegen, zag de situatie er slecht uit en werd de keuze gemaakt. Mijn baarmoeder zal verwijderd worden.'

Het verwijderen van de baarmoeder

'Mijn baarmoeder zou via een kijkoperatie worden verwijderd. Mochten er complicaties optreden zoals het raken van een urineleider of het hebben van een te grote baarmoeder, dan zou het een openbuikoperatie worden. Uiteindelijk ben ik in mei 2022 geopereerd. Toen ik ontwaakte uit de narcose, haalde ik gelijk de deken van me af om te kijken welke operatie het is geworden. Het was gelukkig een kijkoperatie geworden. Ook mijn eileiders zijn verwijderd, maar mijn eierstokken waren gezond en zijn blijven zitten. Ik zit daarom maar deels in de overgang.'

Een zwaar herstel

'Ik dacht dat het na de operatie voorbij zou zijn, maar ik kreeg een enorme klap. Er staat zes weken voor het herstel, maar ik kon pas na vier weken het eerste blokje om wandelen. Ik ben een hele fanatieke hardloper. Hardlopen is mij therapie, mijn moment en mijn uitlaatklep – en dit kon ik op dat moment niet. Ik zat hierdoor erg met mijzelf in de knoop. Ik realiseerde me welke flinke keuze we hebben moeten maken en dat doet nog steeds zeer. Bovendien voelt het alsof mijn lichaam me in de steek had gelaten. Het heeft nooit signalen gegeven dat het niet in orde was. Ik vraag me nog steeds af hoe het kan dat ik nog nooit iets heb gemerkt, maar ik ga daar nooit een antwoord op krijgen.'

Langzaam opbouwen

'Na drie maanden kreeg ik goed nieuws: ik was helemaal schoon. Ik kreeg groen licht dat ik het hardlopen weer mocht gaan opbouwen. Ik ben vooraf zo fit mogelijk de operatie ingegaan, maar ik moest helemaal opnieuw beginnen. Ik heb me desondanks ingeschreven voor mijn tweede marathon met drie doelen. Ik wilde hem gezond uitlopen, een PR neerzetten en het liefst onder de vier uur uitkomen. Dit is allemaal gelukt en dit was een dikke middelvinger naar mijn lichaam toe. Mijn lijf heeft me misschien in de steek gelaten, maar ik kan het nog steeds. Het uitlopen van de marathon heeft mij kracht gegeven dat ik niet meer moet blijven hangen in het verleden.'

Het blijft zwaar

'Het ene moment gaat het heel goed, maar ik kan ook opeens een mental breakdown hebben. Ondank dat ik geen kinderwens meer heb, doet het zeer al ik een schattige babyfoto voorbij zie komen. Je wordt met de neus op de feiten gedrukt dat je buik niet gezond was. Het is voor mij het meest vrouwelijke orgaan dat is weggehaald en dat zal nooit meer terugkomen. Ik ben daarom ontzettend dankbaar dat ik mijn dochter heb. Ik weet niet hoe het was geweest als ik haar niet had gehad. Toch blijft het zwaar en ben ik ook in therapie. Dat helpt mij enorm.'

Lotgenoten

'Ik ben tijdens het hele traject van uitslagen op zoek gegaan naar een vergelijkbaar verhaal, maar die was er niet. Ik voelde daarom de urgentie om mijn verhaal te delen en dit heb ik ook op mijn Instagram gedaan. Ik wil graag meegeven dat het belangrijk is om dichtbij jezelf te blijven. Het komt niet goed als je het alleen moet doen, dus praat met je partner, familie, vrienden en arts. Zoek hulp als je dit nodig hebt en schaam je er niet voor. Het voelt misschien heel eenzaam, maar je bent niet alleen. Ik heb nog steeds af en toe slechte dagen, maar ik leef in het nu en voel me goed.'

Krijg jij een oproep voor het bevolkingsonderzoek van baarmoederhalskanker? Laat jezelf testen! Daphne had het zonder de zelftest pas geweten op het moment dat het te laat was – en dan had het heel anders kunnen aflopen.

Volg je Women's Health al op Facebook, Instagram en TikTok?