Fleur (33) leed jarenlang aan boulimia: de eetbuien overheersten mijn leven
'Het begon met een doos koekjes, een zak chips en een reep chocola, maar het eindigde met 12 pinten ijs, 25 rollen koekjes, liters vla, 6 kilo aardappelsalade en 80 gebakken eieren per dag.'
Extreme eetbuien en braken: Fleur Gris leed jarenlang aan de eetstoornis boulimia en doet nu haar verhaal. In haar autobiografie ‘Om van te kotsen’ schrijft Fleur over haar jarenlange strijd tegen een ernstige eetstoornis waardoor ze meer dan honderd keer per maand braakte en eten stal met als doel om haar eetbuien te kunnen bekostigen. En het delen van haar verhaal is hard nodig, want er zijn nog veel te weinig ervaringsverhalen over boulimia.
Let op: dit artikel gaat over de eetstoornis boulimia en kan als triggerend worden ervaren.
Braken
Fleur heeft haar hele leven al problemen met eten, maar het escaleerde op het moment dat ze op zichzelf ging wonen en ging studeren aan de universiteit. Ze ging lijnen, viel veel af, maar kon op een gegeven moment haar strenge dieet niet meer volhouden. Op het moment dat ze haar voeding begon uit te braken ter compensatie, escaleerde het als snel. ‘In het begin hing ik alleen boven de wc als ik iets te veel at, maar op een gegeven moment kreeg ik eetbuien die mijn hele leven overheerste.’
Extreme eetbuien
De eetbuien hadden een verwoestend effect op haar lichaam, waardoor ze opgenomen werd in een eetstoorniskliniek en moest stoppen met haar studie. Fleur verloor alles door de eetbuien die bij elke terugval steeds erger werden. ‘Fleur: 'Het begon met een doos koekjes, een zak chips en een reep chocola, maar het eindigde met 12 pinten ijs, 25 rollen koekjes, liters vla, 6 kilo aardappelsalade en 80 gebakken eieren per dag.' Ze at al haar geld op – inclusief haar huur – en om dit te kunnen bekostigen, ging ze stelen. ‘Zodra ik wakker werd, ging ik in mijn vieze eetbui-kleren naar de supermarkt. Ik kocht een boodschappenkar vol, at alles op en braakte de hele dag door totdat ik weer naar de supermarkt ging. En dit ging soms dag en nacht door.'
De onderliggende oorzaak
De eetbuien ontstonden in het begin doordat ze zichzelf veel ontzag. ‘Ik at heel weinig, maar dat hou je niet vol. Ik snakte uiteindelijk zo erg naar lekker eten dat ik alleen nog maar kon eten,' zegt Fleur. Ze benadrukt wel dat dit een symptoom is. ‘Uiteindelijk gaat het niet over eten, maar over de emotie die daaronder zit waar je niet mee kunt omgaan.’ Bij Fleur waren er meerdere factoren die ze wilde onderdrukken met haar eetstoornis. Zo kampte ze met depressies, maar onderdrukte ze ook haar seksualiteit.
Ze heeft tot haar 31ste in de kast gezeten, maar wist heel lang niet eens dat ze haar seksualiteit met haar eetstoornis onderdrukte. ‘Ik had geen controle over mijn geaardheid, maar ik had wel controle over mijn eten. Ik denk dat het heel erg onderbelicht stuk is dat het worstelen met je seksualiteit zich kan uiten in een eetstoornis.'
Eenzaam bestaan
Haar jarenlange strijd tegen een ernstige eetstoornis was niet alleen heel heftig, maar ook erg eenzaam. Haar familie wist er uiteindelijk vanaf, maar voor de buitenwereld hield ze het geheim. ‘Ik leek gewoon de leuke student, dus het was totaal niet zichtbaar.' Ze heeft het door de jaren heen aan haar vrienden vertelt, maar dit duurde erg lang vanwege schaamte.
Haar leven bestond voornamelijk uit eten, braken en slapen, waardoor ze geïsoleerd raakte. ‘Ik belde niemand, ik zag niemand en mijn huis was een ravage met vuilniszakken en lege verpakkingen en pannen. Ik leefde altijd in een vuilnisbelt, dus als ik dan iemand wilde ontvangen, betekende dit dat ik mijn hele huis moest schoonmaken en dat kon ik dan niet meer opbrengen', zegt Fleur.
Meerdere dieptepunten
Haar grootste dieptepunt was toen ze in de cel terechtkwam voor stelen, maar ook belandde ze meerdere malen op de intensive care door een overdosis pillen – die ze innam uit pure wanhoop. Dit was alleen geen keerpunt. ‘Mensen denken vaak dat er een moment komt dat je het licht ziet, maar dat komt er niet. Het is een geleidelijk proces waarbij je aan meerdere dingen moet werken,’ zegt Fleur. Want ondanks dat de eetstoornis haar leven verpestte, bood het haar ook veel. ‘De somberheid niet voelen woog zwaarder dan van mijn eetstoornis afkomen.’
Licht aan het einde van de tunnel
De psychische gezondheidszorg stuurde haar van het kastje naar de muur, gaf haar meerdere diagnoses – waaronder ADHD, borderline en depressieve persoonlijkheidsstoornis – en werd ze vaak bestempeld als te complex. ‘Mijn verhaal is echter niet alleen een relaas over ellende en verdriet. Het is vooral een verhaal over hoop en herstel,’ zegt Fleur. 'Dankzij de hulp van een bijzondere hulpverlener, de juiste medicatie en het adopteren van een niet-gesocialiseerde hond uit het asiel, ging het steeds beter.
‘Ik kon bij iemand uithuilen, door de medicatie verdween die donkere wolk die altijd boven mijn hoofd hing en de hond gaf me structuur en een reden om te eten,’ zegt Fleur. Ze kwam uit de kast, ging daten en werd verliefd op haar huidige vriendin. Fleur: 'Ik heb de duizenden eetbuien, tientallen opnames en meerdere arrestaties overleefd. Het blijft een strijd en het gaat niet vanzelf, maar ik kan nu eindelijk mijzelf zijn.' Ze heeft ook haar studie afgemaakt.
Dit wil Fleur anderen meegeven
Er zijn weinig ervaringsverhalen over boulimia en Fleur hoopt met haar verhaal een steuntje in de rug te kunnen bieden. Daarnaast kent ze meer mensen met een eetstoornis die niet open durven te zijn over hun seksualiteit en hierdoor soms ziek blijven. ‘Dit is een onderwerp dat meer besproken zou moeten worden,’ zegt Fleur. Herken jij je in het verhaal van Fleur? Ze raadt aan om dan gelijk hulp te zoeken.
Fleur: ‘Je moet niet denken dat het nog niet erg genoeg is. Het is namelijk een misvatting dat als je een gezond gewicht hebt, het goed gaat of dat je veel moet eten om boulimia te hebben. Zodra je braakt, is het al een probleem.' Zelf dacht ze altijd dat ze eerst moest afvallen om hulp te vragen, maar dat is niet waar. 'En hoe eerder je erbij bent, hoe groter de kans dat je ervan afkomt.'