Sifan Hassan over het leven na de Olympische Spelen: ‘Ik was mezelf niet meer’
Sifan is gisteren voor de derde keer op rij verkozen tot beste Nederlandse atleet van het jaar!
Voor de derde keer op rij is Olympisch kampioen Sifan Hassan gisteravond uitgeroepen tot Atleet van het jaar. Proficiat, Sifan! Om deze terechte overwinning te vieren, delen we een sneak peek van het interview met Sifan. Hierin vertelt ze over hoe ze de Spelen en de tijd erna beleefde.
Sifan Hassan bracht iedereen tijdens de Olympische Spelen in Tokio in vervoering. Ze won goud op de 5000 meter, de 10.000 meter en brons op de 1500 meter. De Nederlandse van Ethiopische komaf was de eerste atlete die deze drie afstanden combineerde op een kampioenschap. Een unieke prestatie van een unieke atlete.
Geen energie over hebben om te genieten
Uitrusten van die onvergetelijke prestatie deed ze nog niet zo lang geleden in Istanboel. Onder de Turkse zon genoot ze van een welverdiende vakantie. ‘Lekker helemaal niets doen. Ik had daar echt behoefte aan.’ In Turkije merkte ze pas echt hoe intens haar jaar was geweest. ‘In Tokio had ik geen tijd om te genieten. Het was alleen maar focus. Ik stopte mijn energie in iets wat nog nooit iemand had gedaan. Daarna was ik zo blij dat ik klaar was, dat het mij allemaal niet veel uitmaakte. Natuurlijk was ik dankbaar en gelukkig, maar ik was vooral leeg.’
Nachtmerries na de Olympische Spelen
Ze vertelt over de nare dromen die ze had na de Spelen. ‘Ik had last van nachtmerries. Ik had blijkbaar heel veel stress die eruit moest.’ Eén boze droom bleef haar ook echt bij. ’In die nachtmerrie liep ik de 10.000 meter niet. Raar he?’ Alle emoties hadden haar in de periode vlak na Tokio in zekere zin verdoofd. ‘Ineens had ik alle vrijheid en geen verplichtingen meer, maar wist ik niet wat ik daarmee aan moest. Het drong nauwelijks tot me door dat ik twee gouden medailles had gewonnen. Ik had het zwaar. Ik was mezelf niet meer.’
Het leven van Sifan speelt zich af in allerlei landen tegelijk. In Ethiopië, waar ze vandaan komt. In Nederland, waarvan ze staatsburger is. En in Amerika, waar ze woont en het meeste van de tijd traint. Na Tokio kwam ze terug in Nederland. Onder meer voor de huldiging bij de koning en koningin op Paleis Noordeinde. ‘Beiden waren superlief. Ze vroegen alles aan me. Heb een tijdje met Máxima gepraat. Wat een leuke vrouw is dat.’ Tussendoor ging ze naar haar huis in het Amerikaanse Portland, om daarvandaan naar Utah te vertrekken. ‘Het waren heel veel dingen tegelijk. Het waren rare dagen. Ik had last van de jetlags. Het was ongezond.’
Toekomstplannen
Voor de komende jaren staat de marathon op haar verlanglijstje. ‘Ik wil weten hoe snel ik ben op die afstand. Ik kan nu nog niet zeggen of ik een goede marathonloper ben. Ik hou van de pijn van een lange afstand, maar ik heb nog nooit getraind voor een marathon. Misschien valt het straks wel tegen. Hoewel ik daar natuurlijk niet van uit ga.’
Lees het hele interview met Sifan Hassan in de nieuwe Runner’s World.