Waarom we moeten kappen met het verheerlijken van weinig slaap

Een aantal maanden geleden was ik op een evenement waar het draaide om thema's als 'slaap' en 'self care'. Er werd gevraagd wie er zo'n 5 uur per nacht of minder sliep. Het merendeel van de handen ging omhoog. Toen de vraag kwam wie gemiddeld 6 uur per nacht sliep ging zo'n beetje de rest van de armen omhoog. Of er ook nog mensen meer sliepen dan 7 uur per nacht? Mijn hand en die van één iemand anders ging omhoog. En ik voelde me bijna schuldig.

De expert ter plekke legde uit hoe belangrijk slapen is. En vooral een nacht slaap van meer dan 7 uur. Voor onze gemoedstoestand, onze hersenen en ons dagelijks functioneren. Informatie die de gemiddelde persoon met interesse in een optimaal en gezond leven allang tot zich had genomen, natuurlijk. Misschien was de doelgroep van het event niet zo bezig met gezondheid, misschien waren het allemaal vrouwen die net moeder waren geworden (er waren geen mannen), of misschien was er een andere reden dat ze zo weinig sliepen. Maar de trots waarmee de armen de lucht ingingen - en mijn aarzelende arm toen er werd gevraagd of er mensen ook nog normale uren sliepen - dat deed iets met me.

Tof hoor

Net als dat 'druk' een geaccepteerd en tof antwoord was (of nog steeds is?) op de vraag 'hoe gaat het?', vind ik dat we in onze maatschappij soms net iets te lekker gaan op het verheerlijken van 'ongezond' gedrag. Als je het aan mij vraagt, is enorm veel stress niet 'tof', net als dat veel te weinig slapen niet 'tof' is, en slecht voor jezelf zorgen vind ik ook niet 'tof', net als dat ik alcoholisme ook niet 'tof' vind. Tuurlijk zijn er nachten dat je weinig slaapt, omdat er dingen gebeuren in je leven die bezighouden of omdat je de kroeg in bent gedoken. En tuurlijk kwam het een aantal keer voor dat je de hele dag leefde op wat je nog kon vinden in huis (aka een reep chocolade en wat rijstwafels met hummus). En tuurlijk zijn er dagen waarop de wijn opeens wel heel snel ging. Dagen die er mogen zijn, maar waar je niet per se trots op hoeft te zijn.

Ik vind het pas tof als iemand goed voor zichzelf zorgt. En ervoor zorgt dat-ie genoeg slaapt. Wat mij betreft mogen we het daarom wat meer toejuichen als iemand acht uur slaapt. Want dat betekent dat iemand de tijd neemt om goed voor zichzelf te zorgen (andere oorzaken voor een tekort aan slaap daargelaten, natuurlijk). Toffer wordt het niet, toch? Wat vind jij?