'Ik liep de Great Wall Marathon: een race over de Chinese Muur'

Het boek 'Mythische runs in de wereld' van Lonely Planet, biedt 200 van de mooiste runs op de planeet, in zo'n 60 landen verdeeld over alle zeven continenten. De verhalen uit dit boek worden geschreven door mensen die niet alleen een passie voor hardlopen hebben, maar ook menen dat je door hardlopen een gebied intenser ervaart. We delen een aantal van deze prachtige verhalen.

Hardlopen wordt steeds populairder in China en dat is goed nieuws voor iedereen die een persoonlijk record wil vestigen op het ongelooflijke, door mensen gemaakte wonder.

De Jinshanling Great Wall Marathon

Toen ik het zesmijlpunt van de Great Wall Marathon bereikte en een van de hoogste bakentorens van de Muur passeerde, trof het me – het sterke contrast tussen de oude beschavingen die het monument vanaf de 7^de eeuw v.C. ontwierpen, bouwden en onderhielden, en de opwindende runhausse die in het huidige China is ontstaan. Terwijl ik van het prachtige uitzicht van de golvende stenen tegen het Jinshangebergte en het in neongehulde figuurtje erlangs genoot, viel het me op hoe bijzonder deze werelden samenvielen. De Jinshanling Great Wall Marathon wordt jaarlijks in april gehouden en volgt gerestaureerde delen van de Muur zo’n 130 km ten noordoosten van Beijing. Hij vindt plaats in een modern park, aangelegd om lokale en internationale toeristen toegang tot de Muur te bieden. Hoewel slechts kleine stukken van de race over de Muur voeren, voegen de delen van de koers rond de Muur een welkome diversiteit toe aan het terrein en fraaie uitzichten op het monument zelf. Je hoeft niet boven op de Muur te rennen om de kracht, geschiedenis en betekenis ervan te begrijpen.

De Chinese Muur

Ik ben geboeid door de Chinese Muur sinds de geschiedenisles op de middelbare school. Ik werd geïntrigeerd door het idee dat dit 8850 km lange bouwwerk zo veel eeuwen geleden kon worden aangelegd, zonder moderne machines. Ik leerde gefascineerd dat rijstmeel een van de belangrijkste componenten was in de mortel die de steenblokken op hun plaatst hield en dat hij oude Chinese staten beschermde tegen aanvallen van nomadische stammen.

De start

Terwijl ik naar de startlijn liep, probeerden lopers nerveus warm te blijven in de koele ochtendlucht. Ik was nog steeds herstellende van een 14 uur durende vlucht vanuit Washington DC naar Beijing een dag eerder en voelde me een beetje slapjes, fysiek en mentaal. Gelukkig hoorde ik het gebabbel van Engelssprekende lopers tussen de ongeveer 1500 deelnemers, onder wie veel Britse en Australische expats die vanuit Hongkong waren gekomen. Hoewel de meeste lopers Chinese burgers waren uit de dichtbevolkte gebieden rond Beijing – grotendeels beginnende lopers die graag hun fitheid en enthousiasme wilden laten zien – kent deze race duidelijk een internationale flair.

Naarmate de starttijd dichtbij kwam, kwam die lokale energie echt tot leven. Een hardloopgroep uit Beijing poseerde voor een foto onder het startdoek, twee jonge Chinese vrouwen gekleed in identieke roze en oranje hardloopoutfits omhelsden elkaar. Een lokale man van middelbare leeftijd met een New York Yankeespet stak zijn duimen omhoog. Toen begon er een luide synthesizerpopmuziek uit de luidsprekers te stromen en verschenen drie race-ambassadeurs op een klein podium voor een krachtige warming-up sessie. Het tafereel was een kruising tussen een fitnessvideo uit de vroege jaren 90 en een dansvloer van een nachtclub in Beijing.

Wu!... Si!... San!... Er!... Yi!

Binnen een paar minuten stonden we in het startvak, klaar om te rennen. ‘Wu!... Si!... San!... Er!... Yi!’ Een eerder opgenomen startschot en daar gingen we. De race begon heuvelafwaarts over een van de nieuwe verharde wegen van het park. Terwijl het rennersveld zich over de eerste drie kilometer uitstrekte, vervolgde de koers heuvelopwaarts naar een grote bakstenen toegangspoort, aan de bovenkant versierd met een fraai ontworpen blauw-groen-bronzen pagode. Hijgende lopers sjokten in een rij omhoog naar een van de vele bakstenen bakentorens van de Muur. In het verleden huisvestten de torens wachters die militaire berichten langs de Muur verzonden en rooksignalen maakten als er indringers naderen. In de race vormden de torens unieke obstakels met labyrintachtige trappenhuizen of gevaarlijke steile trappen.

Ongelijke stenen

Over het algemeen is het niet makkelijk om op de Muur zelf te rennen. Soms is het vergelijkbaar met rennen op ruige bergpaden. Er zijn niet alleen zeer steile delen met trappen, die veel lopers stapje voor stapje passeren. Ook de vlakke stukken hebben een onregelmatig oppervlak met ongelijke stenen. Je wilt van het uitzicht genieten, maar moet goed opletten waar je loopt. Geen twee delen van de Muur – en geen twee passen – zijn hetzelfde. Rond het vijfmijl punt verstapte ik me en maakte zo’n ongecontroleerde duikel partij dat ik er zeker van waas op mijn gezicht te gaan. Op de een of andere manier wist ik de val te breken.

Toeschouwers

Uiteindelijke verlieten we de Muur via een trap en eindigden we op een pad dat slingerde tussen de bomen en struiken van een kreek. Het pad leidde naar een oud dorp, waar een paar lokale bewoners hun stoffige akkertjes op de zaaitijd voorbereiden. Een Chinese jongen met een khaki broek en een blauwe trui stond zwijgend langs het parcours, met een veelkleurige handpop naar de passerende lopers zwaaiend. Anders dan grote stadsmarathons over de hele wereld, leken de enige toeschouwers bij deze race vrienden en familie van lopers.

Klimmen

Hulpposten boden een unieke ondersteuning. Halverwege de race ontving ik water, bananen en cherrytomaten, waarna ik nogmaals langs een steil onverhard pad terug naar de Muur klom. Deze keer ging de route zo’n kilometer direct langs de schaduwrijke flanken, wat een goed beeld gaf van de ondoordringbaarheid van de muur. Uiteindelijk bereikten we een andere Muuringang en klommen we langs een andere smalle trap naar de top. Daar begon de worsteling opnieuw.

Geen persoonlijk record

Op ongeveer tweederde van de race verliet de koers de Muur voorgoed, terug naar de wegen en paden van het park. Dit kwam zeer gelegen, want mijn benen waren kapot. Ik sleepte me de laatste 7 kilometer naar de finish. Ik voltooide de Jinshanling Great Wall Marathon in iets minder dan vijf uur. Ik vestigde zeker geen persoonlijk record. Maar opkijkend naar een van de indrukkende torens van de Muur, hoog op de prachtige natuurlijke heuvel, dacht ik aan het ongelofelijke verslag dat ik mijn middelbareschoolklas nu kan geven.

Benieuwd naar meer verhalen zoals deze? Koop dan nu het boek: Mythische Runs in de Wereld.