6 films over feminisme die iedereen moet hebben gezien
Who run the world? Exactly.
Het is nog lang niet zoals het zou moeten zijn, maar het is je vast niet ontgaan dat de vrouwenemancipatie bezig is met een opmars. Vrouwen zijn steeds vaker kostwinner, en volgens het CBS is de financiële positie van vrouwen de afgelopen jaren verbeterd. Toch zien we op het gebied van vrouwenemancipatie helaas niet overal een stijgende lijn, want voor Amerikaanse vrouwen lijkt het alsof ze terug in de tijd gaan. Daarom hebben we een paar films voor je op een rijtje gezet, ter inspiratie. Want de vrouwen in deze films zijn niet bang om voor zichzelf (en elkaar) op te komen.
6 films over feminisme die iedereen moet hebben gezien
What were they thinking
Over teruggaan in de tijd gesproken, deze anderhalf uur-durende Netflix Original gaat over een groep vrouwelijke artiesten in de jaren 70 die weigerden zich te gedragen, kleden of spreken ‘zoals het hoort’. Veertig jaar later vertellen ze daar zelf over, aan de hand van de portretten die fotografe Cynthia MacAdams destijds van hen maakte. Het maatschappelijke hokje waar vrouwen in gestopt worden was toen nog veel krapper dan nu en dat is precies waar deze vrouwen tegenin gingen.
‘In order to change it, we had to bedisobedient’, zoals ze zelf zeggen. Daarnaast zijn ze ook fel tegen racisme en zou je deze groep dus kunnen zien als één van de de grondleggers van het intersectioneel feminisme. Maar hoe charmant, eigenzinnig of grappig deze dames ook zijn, ze roepen je ook op om de strijdbijl nog niet neer te leggen: ‘the challenge is still there’.
Knock down the house
Een dag na Trumps overwinning in 2017 begon regisseuse Rachel Lears met filmen van deze docu. Ze volgt vier doodnormale Amerikaanse vrouwen die om verschillende redenen hebben besloten de politiek in te gaan. En met succes: de getalenteerde Alexandria Ocasio-Cortez werd het jongste vrouwelijke congreslid ooit! You go girl! Maar dat gaat natuurlijk niet zonder vallen en opstaan, want de vrouwen nemen het op tegen rijke, machtige mannen.
In het district van Cori Bush (St Louis, Missouri) - zij werd politiek actief na de schietpartijen in Ferguson - bijvoorbeeld, gaat de Democratische zetel van vijftig (!) jaar van vader op zoon uit één familie. En mijnwerkersdochter Paula Jean Swearengin neemt het op tegen de zittende senator, die miljoenen dollars heeft verdiend aan de kolenmijnen, waardoor het drinkwater vervuild is. Anyway, deze docu loopt dus over van de strijdlust.
Growing
Zucht. Amy, Amy, Amy, wat ben je toch briljant. Growing kijkt lekker weg na een drukke dag, maar dat wil niet zeggen dat het inhoudelijk niet sterk is. Amy Schumer vertelt je soms tussen neus en lippen door, maar meestal niet zo heel subtiel, waar het op staat. Zo deelt de comédienne dingen over zwanger zijn die niemand je vertelt, terwijl ze hier en daar uithaalt naar de Amerikaanse politiek, zoals over het feit dat vrouwen nog steeds minder verdienen dan mannen voor hetzelfde werk.
Maar het is vooral een ode aan hoe sterk vrouwen zijn. Overgoten met wat zelfspot en een flinke dosis humor, natuurlijk. En net als je dacht dat Amy niet hoger kon klimmen op je heldinnenladder: op weg naar het ziekenhuis om te bevallen van haar zoontje, stopte ze even om een foto te maken op de trappen van het MET gala. QUEEN.
Period. End of the sentence
De Iraans-Amerikaanse filmmaker Rayka Zehtabchi sleepte onlangs een Oscar binnen voor haar docu ‘Period. End of the sentence’, in de categorie Best korte documentaire. Nu is ‘ie niet mega kort (25 minuten), maar o wat zouden we willen dat ‘ie langer was. We weten niet wat er nu verbazingwekkender is: dat meisjes in India niet naar school kunnen tijdens hun menstruatie omdat zich daar niet kunnen verschonen of dat Indiase mannen denken dat ongesteld zijn een ‘vrouwenziekte’ is.
Uitspraken als ‘alleen God weet de oorzaak van het bloeden’, gedaan door zowel mannen als vrouwen, vliegen tijdens deze 25 minuten om je oren. Geen grap. Doordat er in India niet gepraat wordt over menstruatie, weten veel mensen niet eens wat het is, laat staan dat ze het iets normaals vinden. Zehtabchi laat zien wat er gebeurt wanneer je vrouwen leert hun eigen maandverband te maken en verkopen. Zodat ze hun eigen geld kunnen verdienen en hun dochters naar school kunnen sturen. Alle weken van de maand.
Elder milennial
Dat humor een goede manier is om je punt duidelijk te maken, laat Iliza Shlesinger zien in deze show waarin ze je meeneemt in het vrouwelijke brein. Hier en daar dropt ze een comment over vrouwenrechten, maar ze spijkert je vooral bij over het idee dat de wereld grotendeels bepaald wordt door mannen. Mannen, maar ook wij zelf hebben vaak niet door hoe invloedrijk en creatief vrouwen nu al zijn.
Een kijkje in het hoofd van een andere vrouw zorgt voor veel herkenning over hoe je zelf denkt. De onderliggende boodschap lijkt te zijn: waarom zouden vrouwen elkaar veroordelen, we zitten toch allemaal in hetzelfde schuitje? En: je bent niet gek, want we denken allemaal zo. En dat geeft vooral heel. veel. zelfvertrouwen.
Mona Lisa Smile
Last but not least: dit meesterwerk onder de vrouwenfilms dat niet voor niets genomineerd werd voor een Golden Globe en een Golden Satellite Award. Julia Roberts speelt de progressieve, ongehuwde (help!) docente kunstgeschiedenis Katherine Watson, die les gaat geven aan één van de meest prestigieuze meisjesscholen van de VS.
Zowel haar lesmethoden als haar ideeën over de positie van vrouwen in de samenleving worden niet gewaardeerd door haar collega’s, en ook niet door sommige studentes. Zo stimuleert ze haar studentes om verder te studeren, in plaats van meteen te trouwen (paniek!). Maar Katherine laat zich niet zomaar wegpesten…