Nasrin (37) deed aan de ramadan: "ik ben heel dankbaar voor alles wat ik heb"
Voor de 37-jarige alleenstaande moeder met een fulltime baan stond de afgelopen maand in het teken van vasten. Wat waren haar redenen en hoe zag deze tijd voor haar eruit?
Geen eten, drinken of seks, van de ochtendschemer tot zonsondergang, voor zo’n 30 dagen lang: de afgelopen maand was het tijd voor de ramadan. Binnen deze vastenperiode zien moslims bewust af van behoeften, om zo onder andere aan bezinning, zelfbeheersing, zelfreflectie en discipline te werken. Hoe ervaart de 37-jarige coördinator in de zorg en alleenstaande moeder Nasrin de ramadan? In een interview met Women’s Health legt ze uit hoe zij deze periode invult en vooral ook waarom ze het doet.
Wat betekent de ramadan voor jou?
“Zelf ben ik niet enorm praktiserend. Ik ben als moslima geboren en opgegroeid, dus heb van jongs af aan van mijn ouders meegekregen wat de basis van de Islam inhoudt. Zij hebben echter nooit bij mij doorgedrukt hoe ik mij moest kleden en hebben me niet verplicht om mee te doen aan de ramadan.Toen ik kind was deed ik met mijn ouders mee. Iets later werd ik me bewuster, maar op een gegeven moment stopte ik voor een aantal jaar.”
“De afgelopen jaren voelde ik dat ik met name mijn dankbaarheid voor al het goede dat er in mijn leven is gebeurd wilde uiten. Voor mij was de ramadan niet alleen het bewust bezig zijn met de mensen die het zwaarder hebben - iets wat onderdeel is van de vijf pilaren binnen de Islam - maar was het ook een manier om dichter tot mezelf en mijn schepper te komen. Ik heb me tijdens deze periode vooral gericht op het bidden. Naar mijn mening komt het vasten zonder iets aan je gedrag te veranderen of je er bewust van te zijn neer op jezelf uithongeren, en dat is volgens mij niet de bedoeling van de ramadan. Voor mij ging de ramadan afgelopen keer echt om bewustwording, positiviteit en dankbaarheid.”
Hoe zag een dag van de ramadan er voor jou uit?
“De dag begon heel vroeg. Rond vier uur ‘s ochtends stond ik op, maakte ik me klaar en ging ik wat eten. Hierbij probeerde ik veel proteïne te eten, dus bestond mijn ontbijt vaak uit eieren, en veel te drinken. Voordat de zon opkwam ging ik bidden. De ene keer sliep ik hierna verder en de andere keer - als ik niet kon slapen - wachtte ik tot mijn dochtertje wakker werd. Ik bracht haar dan naar de opvang en ging zelf vervolgens meteen door naar mijn werk. De gehele dag at en dronk ik verder niks. Normaal gesproken begin ik de werkdag met een kopje thee, maar dat kon nu natuurlijk niet. Sinds kort hebben we op het werk een gebedsruimte, dus daar maakte ik gebruik van. Na mijn werkdag haalde ik mijn dochtertje op bij mijn moeder en was het wachten tot de zon weer onderging. Dan kon ik weer eten en drinken.”
“Ik probeerde juist de werkelijkheid zo veel mogelijk aan te houden. Ik rook niet en drink nauwelijks alcohol, dus dit was niet zo’n probleem. In mijn normale dagelijks leven sport ik twee keer per week, dus tijdens de ramadan probeerde ik op mijn vrije dagen een lesje pilates mee te pakken. Mijn lichaam was natuurlijk wat vermoeider en daardoor moest ik het rustig aan doen, maar ik wilde wel gewoon doorgaan.”
Hoe voelde je je fysiek en mentaal tijdens de ramadan?
“Mijn lichaam was er de eerste paar dagen niet aan gewend, dus dat voelde lastig. Met name in het begin had ik enorme hoofdpijn. Daarnaast merkte ik dat ik sneller moe en geïrriteerd was en dat ik me niet goed kon focussen. Ik weet nog goed dat ik een collega op een bepaald moment feedback gaf, en zij tegen me zei dat mijn toon heel anders was dan normaal. Ook de zoete momentjes op het werk - we hebben op het werk een kastje met allerlei lekkernijen - vielen weg, en dat viel in het begin ook wat zwaar. Naarmate de dagen vorderden ging het door gewenning steeds beter. Ik kon overdag enorm uitkijken naar het eten van bepaald voedsel, maar merkte tijdens de iftar (het moment dat je weer mag eten) dat ik best snel vol raakte. Mijn maag werd ook daadwerkelijk kleiner en ik was sneller voldaan. Ook nu nog steeds eet ik minder.”
“Normaal gesproken doe ik aan krachttraining, en vorig jaar ging ik hier ook tijdens de ramadan mee door. Dit jaar besloot ik, mede doordat ik fulltime ben gaan werken, om het bij pilates te houden. Tijdens die lessen keek ik steeds op de klok om in te schatten hoe lang ik nog moest, want eigenlijk was ik te moe. Ik verlegde hierbij mijn grenzen steeds door wel vol te houden, maar luisterde ook goed naar mijn eigen lichaam en wist wanneer het te veel zou zijn. Krachttraining heb ik dit jaar dan ook gelaten, omdat dat fysiek te zwaar was. Voorgaande jaren ging ik deze grenzen wel over en leidde dit er soms toe dat ik flauwviel. Dit jaar heb ik echt aangevoeld wat ik nodig had.”
Merk je dat het elk jaar een stukje beter gaat?
“Elk jaar groei ik verder en gaat het me in zekere zin wat beter af. Toch denk ik ook dat het ieder jaar weer een uitdaging is. Afgelopen keer ben ik vooral gegroeid in het luisteren naar mijn lichaam, het bewustzijn van mijn gedrag en mijn dankbaarheid voor alles wat ik heb. Het gaat er met name om welk doel je stelt en hoe je je hierbij ontwikkelt.”
Hoe combineer je het moederschap met de ramadan?
“Mijn dochtertje is pas drie jaar, dus ik nam haar er niet in mee. Zij at natuurlijk wel gedurende de dag, en af en toe vroeg ze dan ook waarom ik niet aan het eten was. Ook met het eten van een ijsje, waarbij ik haar normaal gesproken altijd help met het opeten, moest ik er soms een beetje omheen praten waarom ik niet mee-at. Daarnaast ziet ze mij en haar oma (die is de helft van de dag bij haar) regelmatig bidden, dus dat krijgt ze wel mee. Verder is ze er niet echt bij betrokken.”
“Ik ben me echt enorm dankbaar voor mijn fijne netwerk die mij helpt, aangezien ik alleenstaand ben. Moederschap is überhaupt al heel uitdagend, zeker als ik een dag gewerkt heb en mijn dochter vol enthousiasme met me wil spelen. Op dat soort momenten ga ik wel over mijn grens heen - uit liefde voor haar - ook al ben ik erg moe en heb ik natuurlijk weinig energie.”
Hoe reageert je omgeving erop dat je aan de ramadan doet?
“Thuis zijn we het allemaal wel redelijk gewend en hebben we het er niet heel uitgebreid over. Ik merk dat vooral mijn collega’s nieuwsgierig zijn, omdat ik één van de weinigen ben op het werk die vast. Soms is dit lastig omdat ik het niet over gedeelde ervaringen kon hebben. Maar mijn collega’s denken heel lief met me mee.”
Welke verschillen tussen voor en na de ramadan merk je vooral?
“Ik ben me vooral bewuster geworden en ben dichter bij mezelf en mijn schepper gekomen. Ook staan dankbaarheid en positiviteit nu meer op de voorgrond. We kunnen soms al klagen wanneer we in de file staan of wanneer de soep koud is geworden, terwijl er mensen zijn die het zwaar hebben maar je hier niet over hoort. Ik heb een gezond lichaam, een dak boven mijn hoofd en een prachtige dochter. Daar ben ik me erg bewust van. Ik ben me heel dankbaar voor alles wat ik hier heb, ben blij dat ik ook dit jaar weer mee heb kunnen doen en dat ook weer beter gaat dan het voorgaande jaar.”