Tatjana Almuli is 25 jaar, studente Nederlands, freelance fotograaf en je kan haar kennen van het RTL-4 programma Obese, waarin ze in tien maanden tijd 56 kilo verloor. Voor Women’s Health schrijft ze iedere week een column over haar zoektocht naar een gezonde, gebalanceerde en gelukkige levensstijl.
Blog #6 - Wat is nou eigenlijk ‘goed’ eten?
Ja, ook ik ga me wagen aan dit veel besproken topic: wat is nou eigenlijk ‘goed’ eten? Voor mijn Obese-avontuur at ik vrij ongezond; ik had veel eetbuien en at mijn gevoel letterlijk weg. Door de jaren heen is dit ‘weg eten’ een hardnekkig patroon geworden en het lukte me niet dit patroon op eigen kracht te doorbreken. Pas tijdens Obese lukte het me stukje bij beetje, met de juiste begeleiding, de knop om te zetten: ik had het (over)eten niet meer nodig om me goed, veilig en rustig te voelen.
Qua ‘dieet’ of voedingspatroon kwam het tijdens Obese neer op een minimale hoeveelheid koolhydraten. Mijn maaltijden bestonden voornamelijk uit groente met veel dierlijke eiwitten als kwark, eieren, kip en vis met daarbij de nodige plantaardige vetten als noten en avocado’s. Eigenlijk een typisch ‘sportersdieet’ – al mijn personal trainers en andere sportievelingen die ik ontmoette aten precies zo. Nou, dat moet dan wel goed zijn dacht ik.
In het begin werkte het ook voor me; ik had veel energie, viel af en zat goed in mijn vel. Maar mettertijd veranderde dit: hoewel ik veel bleef sporten en al die proteïnebommetjes tot mij nam, was ik constant doodop. Hoeveel ik ook sliep, sportte en ’goed’ at: het werkte niet meer. Dit bewees voor mij dat er niet één juiste manier van ‘goed’ eten bestaat. Ik moest terug naar de basis, terug naar echt luisteren naar mezelf en mijn lichaam: voelen wat ‘goed’ eten is voor mij.
Toevallig hoorde ik op dat moment via-via allemaal positieve verhalen over plantaardig eten en ik begon me hierin te verdiepen.
Ik moet eerlijk zeggen: eerst was ik een beetje sceptisch. Plantaardig eten is hot, vooral hier in de randstad. Typisch weer zo’n hipsterbevlieging, dacht ik. Ik wil me eigenlijk niet teveel laten beïnvloeden door al die vervliegende foodtrends, vooral omdat ik geloof dat je als mens moet voelen wat voor jou en jouw lichaam werkt.
Maar dat is meteen ook het lastige: ik wéét gewoon nog niet precies wat voor mij werkt. Na meer dan tien jaar zo’n verstoorde relatie met eten te hebben gehad, is het niet na twee jaar ‘gezond’ en bewust bezig zijn volkomen duidelijk wat goed werkt voor mij. Dus ik besloot het veganistische-experiment aan te gaan, als totaal nieuwe prikkel voor mijn lijf; eens kijken wat dat zou doen.
Ik ben Your 50 Days of Green Happiness gaan volgen deze zomer, een programma gemaakt door voedingsdeskundigen Merel von Carlsburg en Tessa Moorman. Naast eindelijk weer wat kilo’s in de min te staan voel ik mij energieker, heb ik meer vertrouwen in mijzelf, zit strakker in mijn vel en ben veel sterker geworden in mijn trainingen. Voor mij waren de grootste eyeopeners dat je echt veel minder vet nodig hebt dan je denkt (en vaak gebruikt). Natuurlijk wist ik wel dat ‘vet’ niet per se goed is, maar zolang het plantaardig is kan het niet zoveel kwaad – toch? Nou, wel dus. Ik at met mijn avocado per dag, een grote hand noten en dan nog wat kokos- of olijfolie veel te vet.
Ook was een belangrijke reminder voor mij dat een goed verteringsproces super belangrijk is. Niet alleen bij het afvallen, maar ook voor je energielevel en om bijvoorbeeld een opgeblazen buik te voorkomen. En ook vrij belangrijk: de recepten zijn niet moeilijk en echt goed te eten zonder vlees en vis. En dat vindt zelfs mijn vriendje, de grootste carnivoor die ik ken; iedere avond eet hij braaf mee en hij vindt bijna alles superlekker.
Wat plantaardig eten mij ook brengt is bewustwording, hoe cheesy dat ook klinkt. Ik kom meer tot mezelf en heb zin om dingen echt aan te gaan. En ook het uitvinden wat goed bij mij en mijn lijf past lijkt in een stroomversnelling te zijn gegaan sinds ik hiermee bezig ben.
Na nu een half jaar 100% plantaardig te hebben gegeten ben ik er wel achter gekomen dat ik dit te extreem vind. Mijn lichaam snakt soms naar vis of een goed stuk feta en het voelt niet goed om hier dan niet naar te luisteren. Ik ben de afgelopen jaren al teveel geobsedeerd geweest door eten en door deze die hard plantaardige manier van leven leg ik mezelf toch ook weer veel restricties op. Ik wil soms gewoon onverwachts ergens kunnen neerstrijken zonder dat ik altijd mijn eigen eten moet meenemen of vooraf moet bedenken waar ik wel of niet kan eten.
Ik denk dat de term ‘part-time vegan’ mij het best past: in de basis eet ik plantaardig omdat ik mij hier het best bij voel, maar als ik ergens een enorme craving naar heb die niet vegan is: so be it.
Hier kom ik dus weer uit op die eeuwig terugkerende balans, want daar gaat het natuurlijk ook om in voeding. Voor mij is de balans vinden in mijn voedingspatroon denk ik het moeilijkste van alles. Ik ken het doorslaan in eten, de eetbuien – het totaal niet luisteren naar mijn lijf, maar ik ken ook het doorslaan naar de andere kant. Het obsessief calorieën tellen en het mezelf niet gunnen eens uit de ban te springen. Ik heb geaccepteerd dat ik altijd een beetje een ingewikkelde relatie met eten zal hebben, omdat dit al zo vroeg verstoord is bij mij.
Wat vooral van belang is en blijft – voor iedereen denk ik, is echt voelen. Durven voelen: heeft mijn lijf meer behoefte aan een salade vol groentes of in gamba’s met Franse frietjes en echt goede wijn? Ik kan soms nog steeds een enorme angst voelen als ik eens een avond ‘geniet’ met drank en een dessert. Dan ben ik bang dat ik meteen kilo’s ben aangekomen en al mijn harde werken voor niets is geweest.
Typisch gevalletje ‘'let it go, let it go’’ en vooral een kwestie van durven vertrouwen op de basis. Want die heb ik: ik heb een fucking goeie, gezonde basis gecreëerd. En door die basis kan ik nu soms heerlijk een avond uiteten gaan en genieten, want daar heeft je lijf – mijne in ieder geval soms gewoon echt behoefte aan.
Ik ga vanaf oktober ook de wintereditie van Your 50 dagen of Green Happiness volgen en ga een blog bijhouden om al mijn bevindingen en de lekkerste receptjes te delen. Voor updates hiervan: volg me op Instagram.
