Tatjana Almuli is 25 jaar, studente Nederlands, freelance fotograaf en je kan haar kennen van het RTL-4 programma Obese, waarin ze in tien maanden tijd 56 kilo verloor. De komende twee maanden schrijft ze iedere week een column voor Women’s Health over haar zoektocht naar een gezonde, gebalanceerde en gelukkige levensstijl.
Blog #2: van een negatief zelfbeeld naar zelfacceptatie
Ik ben eigenlijk altijd vrij hard geweest voor mezelf. Alles wat ik deed kon altijd beter en ik was eigenlijk nooit tevreden of trots op mezelf. Zoals ik in mijn eerste column schreef, dacht ik dat die zelfacceptatie wel goed zou komen als ik maar af zou vallen, daar lag voor mij ook altijd de focus; het ergst aan mezelf vond ik alle kilo’s teveel. Tijdens het afvallen leek het soms de goede kant op te gaan: ik viel kilo’s per week af en dat gaf zelfvertrouwen en soms zelfs een gevoel dat dicht in de buurt komt van trots zijn.
Maar toen het afvallen staakte, en ik mijn streefgewicht nog steeds niet bereikt had kwamen alle negatieve gedachten en gevoelens over mezelf extra hard terug. Wat voor mij de grootste eye-opener is geweest, de afgelopen tijd, is de realisatie dat negatief denken over jezelf, en in mijn geval vooral over mijn lichaam, echt heel diep kan zitten. En dat, dat zelfbeeld echt niet ineens verandert – door wat dan ook.
'Niet zo zeiken'
Een half jaar geleden bereikte in mijn absolute dieptepunt. Na 50 kilo te zijn afgevallen veranderde dat toen helemaal niets aan de manier waarop ik naar mezelf keek. In de spiegel zag ik hetzelfde lijf dat ik drie jaar geleden, voor het afvallen zag: niet goed genoeg, ‘onaf’ en te zwaar. Stikvermoeiend al die negatieve gedachten en beelden, en nu ik dit opschrijf ook eigenlijk heel kinderachtig en pathetisch: ‘kom op, mens,’ denk ik nu, ‘niet zo zeiken. Er zijn wel ergere dingen in het leven.’ Ik ben gezegend met een gezond en fit lijf dat meestal gewoon doet wat het móet doen. Ik heb een fantastische groep vrienden, een allerleukst vriendje waarmee ik in een heel fijn huis woon. Ik ga lekker qua studie en werk– waarom is dat niet genoeg? Waarom blijf ik altijd alleen maar de focus leggen op alle kilo’s die ik het liefst nog als sneeuw voor de zon zie verdwijnen?
De gedachte dat het uiteindelijk niet draait om het formaat van je lijf, het aantal kilo’s dat je weegt, maar om de manier waarop je naar jezelf kijkt en hoe je je voelt - vind ik soms echt nog wel moeilijk te realiseren. Zoals één van mijn helden, Maya Angelou, zo mooi en wáár spreekt: ‘The real difficulty is to overcome how you think about yourself.’ Maar hoe, in godsnaam, verander je deze manier van denken over jezelf dan?
Professionele hulp
Ik besloot hulp te zoeken en ik ben in therapie gegaan. Ik koos voor een cognitieve gedragstherapie, waar ik al mijn negatieve (doem)gedachten en gevoelens die steeds weer terugkwamen heel kritisch onder de loep heb genomen. Ik moest terug naar de kern, naar de angst om nooit goed genoeg te zijn. Gek genoeg deed het uitspreken, het écht bewust worden van deze angst al heel veel voor mij. Deze bewustwording helpt mij om het makkelijker te laten zijn voor wat het is.
En dat betekent niet dat ik nu altijd alles langs me heen kan laten gaan, dat ik nooit meer in de spiegel kijk en denk: ‘O ja, die bénen, die búik.’ Die gedachten zijn er op dagen echt nog wel, het is niet zomaar allemaal voorbij, genezen of ‘goed’. Het is soms nog keihard werken, confrontaties met mezelf aangaan, en steeds weer al doende leren; gaan, soms vallen en dan daarna weer opstaan.
'Mentale gezondheid minstens zo belangrijk als fysieke gezondheid'
Mijn inner-zen heb ik nog niet gevonden. Soms twijfel ik nog enorm over mezelf, mijn kunnen en de toekomst. Maar het begin van het écht accepteren hoe ik ben, is er wel. Of ik nu blijf zoals ik nu ben of misschien ‘ooit’ nog die laatste kilo’s verlies: ik doe wat ik moet doen om mij goed te voelen en ik doe mijn best. En soms is dat echt alles wat je kunt doen.
Ik heb het afgelopen jaar meer dan ooit geleerd dat geestelijke, mentale gezondheid minstens zo belangrijk is als fysieke gezondheid. Dat deze twee echt samengaan. En dat soms rust nemen, even stil staan bij jezelf, je lichaam en je leven zo belangrijk is. In plaats van altijd maar krampachtig door en verder en meer en beter willen.
Voor het eerst in mijn leven kom ik steeds dichter bij mijn gevoel, en vooral: durf ik daar steeds meer naar te luisteren. Als ik bijvoorbeeld écht behoefte heb aan wijn en een nacht dansen tot ik blaren heb: prima. Moet kunnen. Of als ik helemaal kapot ben, kan ik mezelf nu ook toestaan gewoon nog een uur langer te slapen in plaats van ten alle tijde te kiezen voor de sportschool ’s morgens vroeg. Dat heeft echt te maken met kiezen voor wat op dat moment goed is voor mij. En dat is eigenlijk elke dag weer een beetje kiezen voor mezelf.
De komende weken schrijft Tatjana columns voor Women's Health over haar zoektocht naar een gezonde balans. Haar eerste column over de vraag of veel afvallen gelukkig maakt, lees je hier.
#FOGO
Met onze #FOGO-campagne willen we aantonen dat genieten heel goed samengaat met een healthy lifestyle. Meer weten? Check de videoserie die we over dit onderwerp hebben gemaakt met verschillende bekende influencers, waaronder Tatjana, Jet van Nieuwkerk, Dani (Fitgirls) en Lienke (Deargoodmorning).
